
شیربرنج یا شیربا، یک نوع چاشت می باشد که از شیر و برنج تهیه می شود و بیشتر همراه با شکر و شیره خورده میشود و به آن «آش شیر» نیز می گویند. شیربرنج دسر است ولی بعضی ها به آن لقب آش میدهند[۱][۲]
تاریخچه
«شیربا» در شاهنامه فردوسی نیز به کار رفتهاست.[۳]
در مازندران مراسمی تحت عنوان تمنای باران وجود دارد که در یکی از آیینهای آن، همهٔ اهالی روستا شیر و برنج جمع میکنند و با آن شیربرنج درست کرده، میخورند و مقداری از آن را با این باور که باران ببارد، روی پشت بام میریزند.[۴]
ارزش غذایی
شیربرنج بهجهت دارا بودن شیر (منبع غنی از کلسیم) و برنج (سرشار از ویتامینهای گروه ب) و همچنین طعمدهندههای مقوی و آرامبخش اعصاب مانند هل و گلاب، مفید است.
دیگر
شیر برنج را می توان به صورت سرد و به صورت داغ نیز میل کرد. در هر دو صورت طعم خوشمزه خود را دارد. این غذا را می توانید برای صبحانه و حتی وعده های نهار و شام نیز طبخ نمایید.
خواص شیر
حاوی خواص بسیار بی نظیری برای قلب و همچنین تحکیم استخوان ها می باشد.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ لغتنامهٔ دهخدا، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ فرهنگ فارسی معین، سرواژهٔ «شیربرنج» و «شیربا».
- ↑ «همی بود یک چند با مهتران». پارست. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ «سنتها وباورها مردم مازندران در زمینه آب». پایگاه اطلاعرسانی آب منطقهای مازندران. بایگانیشده از اصلی در ۱۸ فوریه ۲۰۱۰. دریافتشده در ۳ اسفند ۱۳۸۸.
منابع
- دهخدا، علیاکبر، لغتنامهٔ دهخدا.
- محمد، معین، فرهنگ فارسی معین.
پیوند به بیرون
