مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
استان فارس | |
زبانها | |
لری شولی | |
دین | |
اسلام، شیعه | |
کُردشولی یکی از طوایف مستقل و لرتبار[۲] استان فارس میباشد. کردشولی در ساختار ایلی قبلاً ایل مستقل بوده که به مرور یا در اثر حمله مهاجمان و همچنین رواج یکجانشینی از جمعیت آن بتدریج کاسته شده و به طایفه مستقل تبدیل شدهاست. امروزه اکثر کردشولیها در دهستان خنجشت و چشمه رعنا سه قلات و کافتر ساکن میباشند. در زیستبوم این طایفه مکانهای بسیاری به نام کردشول نامگذاری شدهاست و در اصل هر جایی که تعدادی از این طایفه کوچندگی را رها کرده و ساکن گردیدهاند به نام کردشول نامگذاری شدهاست که مهمترین این روستاها کردشول پاسارگاد، کردشول قیر و کارزین و کردشول اقلید (چشمه رعنا) هستند.
نام
نام کردشولی از دو واژه کرد و شولی ساخته شده که جزء اول یعنی کرد اشاره به کوچ روی دارد.[۴][۵][۶] جزء دوم یعنی شولی اشاره به مردم شول دارد و در شولستان (شهرستانهای رستم، ممسنی، کوهچنار در استان فارس، دیلم و گناوه و کوههای شول در شمال استان بوشهر و گچساران در کهگیلویه و بویراحمد و ماهشهر و فسا در استان خوزستان) میزیستند که در اثر جنگهای بزرگ و متعدد به ایلهای کوچکتر تقسیم شدند. البته دانشنامه ایرانیکا این طایفه را از مهمترین طوایف لر در فارس دانستهاست.[۲]
دین و زبان
زبان کردشولیها در اصل لری جنوبی است و نزدیکی و مشابهتهایی نیز با لری نورآبادی وبویراحمدی دارد.
کردشولیها مسلمان و شیعه دوازده امامی هستند.[۷]
جمعیت
در آخرین سرشماری عشایر کوچنده در سال ۱۳۸۷ جمعیت عشایر کوچنده آنان ۸۵۷ خانوار و ۴۱۵۷ نفر با ۶ تیرهٔ اربابدار، باباملکی، خلجی، کوشپا (کفش پا)، لری و مرادشفیع و ۱۵ بنکو بودهاست.[۱]
سرزمین و کوچ
قلمرو طایفه کردشولی ناحیه باریکی منطقه در بیت روستای چشمه رعنا و کافتر بنام کردشول است و همین طور دریاچه ای خشک شده بنام دریاچه کردشل نیز وجود دارد در مغرب قلمرو ایل باصری و مشرق قلمرو طایفه شش بلوکی از ایل قشقایی را شامل میشود. ییلاق این ایل منطقه خنگشت و دشت نمدان و قشلاقشان نیز در نواحی مبارکآباد قیر میباشد و جهرم و سعادت شهر می باشد.[۷] فامیلی های مشهور اکثرا زارعی کردشولی /تعدای کریمی و زراعت پیشه رحیمی و....
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نتایج سرشماری عشایر کوچنده». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۳. خطای یادکرد: برچسب
<ref>
نامعتبر؛ نام «amar.org.ir» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «مقاله هفتم فارس در ایرانیکا».
- ↑ «ایل کردشولی». پارسی ویکی.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام:0
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Anonby، Erik John؛ John، Anonby، Erik (ژوئیه ۲۰۰۳). Update on Luri: How many languages?. Journal of the Royal Asiatic Society (Third Series).
- ↑ "shu". iso639-3.sil.org (به انگلیسی). Retrieved 2018-04-21.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ یوسفی، احسان (۱۳۹۳). عشایر پارس. قشقایی.
منابع
- «نتایج سرشماری عشایر کوچنده». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۳.
- یوسفی، احسان. عشایر پارس: ایل باصری و طایفه کردشولی.