سایوز-۲ | |||||
---|---|---|---|---|---|
اطلاعات کلی مأموریت | |||||
نوع مأموریت: | پرواز آزمایشی | ||||
سازمان عملکننده: | برنامه فضایی شوروی | ||||
شناسه_کوسپار: | 1968-093A | ||||
شماره ستکات: | ۳۵۱۱ | ||||
مدارهای کامل کرده: | ۴۸ | ||||
مشخصات فضاپیما | |||||
مدل فضاپیما: | سایوز7k-ok | ||||
وزن پرتاب | ۶۴۵۰ کیلوگرم | ||||
آغاز و پایان مأموریت | |||||
آغاز مأموریت: | جمعه ۲۵ اکتبر ۱۹۶۸–۳ آبان ۱۳۴۷ | ||||
موشک پرتاب: | موشک سایوز | ||||
سایت پرتاب: | پایگاه فضایی بایکونور | ||||
پایان مأموریت: | دوشنبه ۲۸ اکتبر ۱۹۶۸–۶ آبان ۱۳۴۷ | ||||
مشخصات مداری | |||||
مدار مرجع: | مدار زمین مرکزی | ||||
رژیم مداری: | مدار نزدیک زمین | ||||
اوج: | ۲۲۹ کیلومتر | ||||
حضیض: | ۱۹۱ کیلومتر | ||||
انحراف مداری: | ۵۱٫۷ درجه | ||||
تناوب مداری: | ۸۸٫۶ دقیقه | ||||
مأموریتهای وابسته | |||||
|
سایوز ۲ (به روسی: Союз 2) (به معنای اتحاد ۲)یک فضاپیمای بدون سرنشین برای برنامه فضایی سایوز بود که توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ساخته و توسعه یافته بود. هدف این فضاپیما ترازیابی و اتصال با فضاپیمای سایوز ۳ بود. این مأموریت نخستین تلاشها برای اتصال به فضاپیمایی دیگر در تاریخ شوروی است. اگرچه اتصال کامل میان سایوز-۲ و سایوز-۳ در لحظات آخر برقرار نشد و روسها بعد از آن و طی مأموریتهای سایوز-۴ و سایوز-۵ توانستند به این هدف رسیدند.
تئوریهای توطئه پیرو مأموریت سایوز-۲
در سال ۱۹۹۷ خوان فونتکابرتا مدعی شد که سایوز-۲ بدون سرنشین نبوده و شامل یک فضانورد به نام ایوان ایستیچنیکف و سگ همراه او کلوکا بودهاست. طبق نظرات این عکاس اسپانیایی، این فضانورد و سگش به وسیله برخورد شهاب سنگ ناپدید شدهاند و سازمان فضایی شوروی به منظور پشیگیری از مشکلات و همچنین حفظ وجهه خود در طول جنگ سرد، تمامی مدارک را از بین بردهاست. نمایشگاه آثار مرتبط با سایوز-۲ در بسیاری از کشورها به نمایش درآمد که با اعتراض شدید سفیران شوروی در آن کشورها همراه بود.
منابع
- ویکیپدیای انگلیسی. (بازبینی در ۶ سپتامبر ۲۰۱۲)