روشنی بی پایان ( به پهلوی ا-سر روشنیه،بی سر روشنیه، روشنی ازلی)) والاترین مرتبهی بهشت در دین زرتشت میباشد. در این دین بهشت به چهار مرتبهی ستاره پایه, ماه پایه, خورشید پایه و روشنی بیپایان تقسیم میشود.[۱] در منابع پهلوی به آن "گرودمان" نیز گفتهاند.[۲]
پانویس
جستارهای وابسته