رشید طاها | |
---|---|
اطلاعات پسزمینه | |
نام بومی | رشيد طه |
زاده | ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۸ سیق یا وهران، الجزایر |
درگذشته | ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۸ (۵۹ سال) لیل، فرانسه |
ژانر | موسیقی ملل،[۱] موسیقی راک[۲] رای،[۳] شعبی،[۴] رومبای کاتالان،[۲] الکترونیکا، پانک راک،[۱] تکنو، رقص[۵] |
پیشه(ها) | خواننده، ترانهسرا |
سالهای فعالیت | ۱۹۸۰–۲۰۱۸ |
ناشر(ان) | نیتینگ فکتوری، آیلند رکوردز، بارکلی رکوردز |
وبگاه |
رشید طاها (عربی: رشيد طه؛ ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۸ – ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۸) خواننده، ترانهساز[۱][۶] و کنشگر الجزایری مقیم فرانسه بود که بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۸ میلادی فعالیت میکرد.
سبک موسیقی او از رای الجزایری تا راک، پانک و موسیقی الکترونیک را دربرمیگرفت. از ترانههای مشهورش یا رایح را میتوان نام برد.
اوایل زندگی
طاها در ۱۸ سپتامبر ۱۹۵۸[۷][۸] در سیق، استان معسکر الجزایر بهدنیا آمد,[۷] منبع دیگری نشان میدهد که در شهر ساحلی وهران متولد شده است.[۸] این شهر «خاستگاه موسیقی رای» بود و سال ۱۹۵۸ سال کلیدی در مبارزه الجزایر برای استقلال در برابر اقتدار فرانسه بود.[۸] او در دهه ۱۹۶۰ شروع به گوش دادن به موسیقی الجزایری کرد،[۴] از جمله موسیقی سبک خیابانی به نام شعبی.[۴] علاوه بر این، موسیقی منطقه مغرب عربی نیز در تربیت او مؤثر بود.
طاها در ده سالگی به همراه والدینش به فرانسه نقل مکان کرد و در سال ۱۹۶۸ در یک جامعه مهاجر در اطراف شهر لیون فرانسه[۹] ساکن شدند.[۱۰] پدرش یک کارگر کارخانه نساجی بود،[۱۱] با ساعات کاری طولانی و حقوق کم. بهطوری که طبق روایتی، زندگیاش با زندگی یک «برده مدرن» مقایسه میشد.[۱۲] طاها در سن ۱۷ سالگی روزها در یک کارخانه گرمایش مرکزی کار میکرد که بهعنوان شغلی پست توصیف میشد[۱۳] و خودش نیز از این کار متنفر بود، اما شبها بهعنوان دیجی در کلوپ کار میکرد و موسیقی عربی، رپ، سالسا، فانک و هرچیزی پخش میکرد.[۱۲]
در اواخر دهه ۱۹۷۰، طاها کلوپ شبانهای را تأسیس کرد و در آن مشآپ کلاسیک پاپ عربی را با آهنگهای بو دیدلی، لد زپلین و کرافتورک پخش میکرد .[۱۴]
کار حرفهای
ریشههای موسیقی رای
در دهه ۱۹۸۰، موسیقی پاپ بومی الجزایر معروف به رای شروع به جلب توجه بینالمللی کرد.[۱۵] موسیقی رای در ابتدا مبتنی بر «فرهنگهای شهری، که موسیقی را از اوضاع اجتماعی اقتباس میکردند» بود و بددهنی توصیف میشد. اما زمانی که جوانان در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ از آن برای «بیان خشم و خواستههای خود» استفاده کردند، بیشتر به رسانهای برای اعتراض سیاسی تبدیل شد.[۱۵] طاها پیشنهاد کرد که سبکهای موسیقی الجزایر و راک «نزدیک به آن، مرتبط هستند».[۱۶] طاها تحتتأثیر گروه شعبی مراکشی ناس الگیوانه قرار داشت. این گروه بهعنوان نمونه مراکشی بیتلز یا استونز توصیف شده است.[۱۷]
کارت د سژور
طاها در سال ۱۹۸۱ زمانی که در لیون زندگی می کرد با محمد و مختار امینی آشنا شد و هر سه به همراه جمل دیف و اریک واکور گروهی را تشکیل دادند. در سال ۱۹۸۲، خواننده اصلی گروه راک عربزبان بود که آنها را کارت د سژور نامیدند، بهمعنای «کارت سبز» یا «مجوز اقامت».[۱۸] او به دو زبان فرانسوی و عربی میخواند. طاها از گروه د کْلَش الهام گرفته است:
کلش جنگطلب و به همان اندازه لذت طلب بودند... و این برای من هیجانانگیز بود. شما میتوانید یک شورشی باشید و در بزرگترین گروه راکاندرول جهان باشید! همچنین مشخص بود که آنها عاشق موسیقی هستند. جو استرامر هیچ ربطی به نگاه بدبینانه وحشتناک پانک نداشت. در زمان موگادور ۸۱ آنها فقط یک گروه راکاندرول نبودند، کار آنها هیپهاپ، رگی، اسکا، کانتری را بود. دیسکو، اما آن را به نظر می رسد خود را. فکر میکنم این همان چیزی است که به نوازندگان فرانسوی این اعتماد به نفس را داد تا به هر موسیقیای که علاقهمند هستند، بپردازند. از جهاتی نیز ما را به دنیا معرفی کردند. - رشید طاها، در «گاردین»، ۲۰۰۷[۱۹]
طاها با اعضای گروه د کْلَش در پاریس ملاقات کرد:[۲۰]
سپتامبر ۱۹۸۱ بود و طاها درست قبل از اینکه در تئاتر موگادور در پاریس به روی صحنه برود با هر چهار عضو گروه آشنا شد. طاها یک کپی از نوار دمو گروهش، «اجازه اقامت» (Carte de Séjour) را به آنها داد، موسیقیای از لیون که رای الجزایر را با فانک و پانک راک ترکیب میکرد. طاها به یاد میآورد: «آنها علاقهمند بهنظر میرسند، اما وقتی تماس نگرفتند، هیچ فکری به این موضوع نکردم. سپس، چند ماه بعد، صدای قصبه را بلرزان را شنیدم.» این حادثه از آن زمان در اسطوره راک فرانسه ثبت شد. – گزارش در «The گاردین»، ۲۰۰۷[۱۹]
طاها معتقد بود ضبطهای اولیه او به الهام بخشیدن به د کلش برای ساخت آهنگ «قصبه را بلرزان» کمک کرد.[۲۱] یک خبرنگار موسیقی نیویورک تایمز در مورد نسخه کاور طاها از آهنگ موفق د کلش نوشت که احتمالاً تحتتأثیر کارهای قبلی او قرار گرفته است:
آیا «قصبه را بلرزان» با تصاویری از شیخ که در صحرا در کادیلاک رانندگی میکرد و رقاصان «فاسد» که دیسکو را رونق میبخشید، کیفرخواستی برای جهان نفتی متعصب عرب است، یا یک نقد تند درباره دیدگاه کارتونی غرب از منطقه؟ هیچ شنوندهای نمیتواند شک کند که هر دو مورد درست است، و یا اینکه آقای طاها، یک آفریقایی شمالی درهم و برهم با صدای وز است که وارث د کلش است. – جودی روزن، ۲۰۰۵[۶]
این سالها سالهای سختی بود، زیرا فروشگاههای موسیقی اغلب از فروش ترانهها خودداری میکردند «زیرا نمیخواستند اعراب وارد مغازههایشان شوند».[۲۲] پول کم بود. این گروه در حومه لیون اجرا کرد.[۲۲] طاها یک آهنگ میهنپرستانه فرانسوی به نام «فرانسه شیرین» (به فرانسوی: Douce France) را که پیشتر توسط چارلز ترنه در دهه ۱۹۴۰ ضبط شده بود، انتخاب کرد، اشعار آن را حفظ کرد، اما آن را با «کنایهای خشمگنانه» خواند که بسیاری از شنوندگان فرانسوی را عصبانی کرد. چرا که از سوی یک «خواننده عرب ژولیده و بداخلاق» اجرا شده بود، تا جایی که پخش نسخه طاها از رادیو فرانسه ممنوع شد.[۲۲] با این وجود، آهنگ «قرمز» صدا کرد و طاها بهعنوان هنرمندی جدی شناخته شد.[۲۳] این گروه هرگز به موفقیت تجاری زیادی دست نیافت و در نتیجه طاها مجبور شد روزانه در یک کارخانه کار کند، سپس بهعنوان نقاش خانه، ظرفشوی و بعدتر فروشنده دانشنامه مشغول به کار شود.[۲۲] آنها اولین آلبوم خود، اجازه اقامت را در سال ۱۹۸۳ ضبط کردند. در این سال با کمک گیتاریست بریتانیایی استیو هیلاژ ترانهای را ضبط کردند.[۲۴] طاها در ترانهسرایی از زندگی در تبعید و نزاع فرهنگی مرتبط با مهاجران الجزایری در فرانسه نوشت. در سال ۱۹۸۶، کاور پانک-راک تمسخرآمیز «فرانسه شیرین» او بهعنوان «اعتراض به رفتار یک ملت، با طبقه فرودست مهاجر خود» تلقی شد و باعث ایجاد حیرت در محافل سیاسی فرانسه شد.[۲۵] او در آهنگ «ویولا، ویولا» به نژادپرستی اعتراض کرد.[۲۵] طاها مجبور شد با احساسات ضدعرب کنار بیاید. برای مثال نیویورک تایمز در یک مقاله صفحه اولش اعلام کرد که طاها مصری است تا الجزایری، اما بعدتر اصلاحیهای را منتشر کرد.[۲۶] بعدها، در سال ۲۰۰۷ از طاها بهعنوان مهاجر در مرکز ملی تاریخ مهاجرت فرانسه نام برده شد.[۲۷]
هنگام اجرای زنده، طاها لباسهای مختلفی به تن میکرد، از جمله یک کلاه شاپو چرمی و بعدتر یک کلاه کابوی قرمز. [۲۸] دومین و آخرین آلبوم پرآهنگ گروه با نام «رامسا» در سال ۱۹۸۶ منتشر شد. این گروه در سال ۱۹۸۹ منحل شد.
سالهای کار انفرادی
طاها در سال ۱۹۸۹ به پاریس رفت تا فعالیت انفرادی خود را آغاز کند.[۲۹][۳۰] در یک مقطع به لسآنجلس دعوت شد تا با نوازنده دان واس که تهیهکنندهای در ارتباط با رولینگ استونز بود، کارهایی را ضبط کند.[۳۰] طاها برای صدای خود سازها و سبکهای مختلفی را میکس کرد. گروه جدید او با ساز طبلی بهنام گابلت درام، ضرباتی به سبک عربی مینواختند. بهنظر میرسید که ممکن است موفقیت طاها به یک «موفقیت یکشبه» تبدیل شود، اما پس از انتشار آلبوم «باربس» (Barbès)، فروش اثرش در ایالات متحده ناامیدکننده شد؛ احتمالاً به این دلیل که آمریکاییها در زمان اولین جنگ خلیج فارس علاقهای به موسیقی عربی نداشتند.[۳۰]
در سال ۱۹۹۳، طاها دوباره با هیلاژ همکاری کرد که به تولید دومین آلبوم انفرادی او با نام رشید طاها کمک کرد و به او در دستیابی به نوعی «سنتز کلابلند-رای» کمک کرد.[۳۱] هیلاژ از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ روی ۹ آلبوم انفرادی طاها کار کرد و به طاها کمک کرد تا در موسیقی خود به «ریشههای شمال آفریقا» بازگردد.[۳۲] در سال ۱۹۹۵ آلبومی را با عنوان اوله اوله با طاها منتشر کرد که شبیه یک «آندروژن آریایی» با موهای بلوند رنگشده و لنزهای آبی بود، تا نکتهای را در مورد تعصب ضدعرب و «همجنسهراسی فرهنگ شمال آفریقا» بیان کند.[۳۳] در سال ۱۹۹۷ ترانه«یا رایح» او بسیار موفق شد.[۳۴] او در جزایر قناری نیز اجرا داشت.[۵]
در سال ۲۰۰۱، طاها ساخت مدینه را منتشر کرد و یک منتقد موسیقی اظهار داشت که او از یک «پالت کامل و متنوع ساز» همراه با «امکانات آوازی سرگیجهآوری که فراتر از هر سبکی» استفاده کرده است.[۳۵] این آلبوم در پاریس، نیواورلئان، و لندن با گروه موسیقی آمریکایی گلکتیک ضبط شد.[۳۵] طاها شباهتهایی بین موسیقی آفریقایی و آمریکایی دید و گفت «نیواورلئان مانند الجزیره است... هر دو در یک زمان مستعمره فرانسه بودند و حتی منطقهای در آنجا بهنام آلجایرز وجود دارد» و اشاره کرد که الگوهای درام لوئیزیانا زیدکو شبیه به موسیقی رای است.[۳۶] بنا به گفته هیلاژ ساخت مدینه ریشههای الجزایری، تکنو، موسیقی پاپ، و تأثیرات اولیه راک و پانک را با «سازگاری قابل توجهی» با آثار قبلی ترکیب کرده است.[۳۶] عناصری از اعتراض سیاسی در موسیقی او وجود داشت که باعث شد یک منتقد بیبیسی او را بهعنوان «هنرمند مزاحمی که خطر به چالش کشیدن فرهنگ غیردموکراتیک خود را دارد» توصیف کرد. گزارشی در گاردین حاکی از آن بود که طاها در موسیقی پاپ به جایگاه یک فرقه دست یافته است.[۳۶]
دیوان آلبوم موفقیتآمیز طاها بهعنوان یک هنرمند انفرادی، پرفروشترین آلبوم او بود،[۳۷] که شامل بازسازی آهنگهایی از سنتهای الجزایری و عربی بود. این آلبوم دارای سازهای سنتی مانند عود بود اما «کاور معاصری از سازهای کوبهای و نمونههایی اضافه شده بود».[۳۷] طبق یک روایت طاها با استفاده از ضربی معاصر و گیتار، عود را با سیم میآمیخت.[۳۸] آلبوم «تکیتوی» طاها که توسط استیو هیلاژ تهیه شد و در سال ۲۰۰۴ منتشر شد و تحسین سایر نوازندگان راک را به همراه داشت. ترانه آهگ «عامیانه خیابانی» طبق بررسی در آبزرور، موسیقی «پژواک جو استرامر» داشت.[۳۹] در سال ۲۰۰۵ طاها با رابرت پلنت، پتی اسمیت و برایان اینو اجرا داشت. او آهنگ «قصبه را بلرزان» د کلش را کاور کرد که نام عربی «راک القصبه» را دوباره نامگذاری کرد. این ترانه در سال ۲۰۰۷ در فیلمی در مورد جو استرامر، رهبر گروه د کلش با عنوان جو استرامر: آینده نانوشته است شنیده شد.[۴۰] این ترانه موسیقی راک را بهعنوان «ممنوع اما غیرقابل توقف» پیشنهاد کرد. طاها این آهنگ را به همراه میک جونز نوازنده د کلش اجرا کرد.[۴۱][۴۲] گاردین ترانه «راک القصبه» را بهعنوان یکی از ۵۰ ترانه کاور برتر انتخاب کرد.[۴۳]
طاها در سال ۲۰۰۶ در مراکش،[۴۴] در سال ۲۰۰۷ در کانادا برنامه اجرا کرد، و خبرنگاری از مونترال گازت عملکرد او را خیره کننده توصیف کرد:
رشید طاها ناامید نشد. ... طاها با ظاهر خیابانی خوش خود خم شد. طاها کلاهش را روی پایه میکروفون انداخت. سازهای کوبهای موج میزدند، شیپور و کلیدهایش موجهای شمال آفریقا را دوباره ایجاد میکردند. خیابان سنت کاترین دریایی از دستها بود که کف میزدند. برخی از هواداران سعی کردند پرچم الجزایر را به اهتزاز درآورند و برای رقص رهایش کردند. طاها جمعیت را پایین آورد و سپس به «مرا گوش کن» از آلبوم دیوان ۲ که در مورد خیانت زنانه است، بازگشت. اما با توجه به اینکه همیشه یک زیرمتن در موسیقی طاها وجود دارد، دختران در قطعه قصبه با ترومپت رقصیدند. – مونترال گازت, 2007[۴۵]
در سال ۲۰۰۸ با گروه دنگ فیور اجرا داشت.[۴۶] او بهعنوان «هوادار وحشی پانک الجزایری» توصیف شد که در میان گروهی اجرا میکرد که کارشان شبیه به موسیقی غرب آفریقا بود، و بخشی از «آفریقا اکسپرس» بود که پاسخی به کمبود نوازندگان آفریقایی مانند باب گلدوف بود.[۴۷]
در سال ۲۰۰۸ طاها در جاهایی مانند کانادا بسیار برجسته شد، اما گزارشهایی وجود داشت که موسیقی او در ایرپلی فرانسه مشکل داشت.[۴۸] او با هنرمندان نیجریهای فمی کوتی و سون کوتی فرزندان فلا کوتی در لاگوس[۴۹] و با برایان اینو در یک کنسرت ضدجنگ در لندن اجراهای داشت.[۵۰]
در سال ۲۰۰۹ آلبوم بونژور را با تهیهکنندگی گاتان راسل منتشر کرد. رابین دنسلو، منتقد موسیقی گاردین این آلبوم را «آرامترشده» توصیف کرد.[۵۱] دنسلو نوشت: «از طاها بعید است که عمداً با بیاهمیت جلوه دادن تصویر یک شورشی وحشی، بهدنبال بازاری جدید و گستردهتر باشد».[۵۱] دنسلو احساس میکرد که این آلبوم بیشتر تجاری است و از آثار هیجانانگیز او نیست.[۵۱] ترانه جلد او «قصبه را بلرزان» ادای احترامی به گیتاریست فقید د کلش، جو استرامر بود. در سال ۲۰۱۰ در تورنتو برای تماشاگران زیادی اجرا داشت.[۵۲] طاها با هنرمندی الجزایری مهدی حداب که عود مینوازد به اجرای برنامه پرداخت.[۵۳] ترانه «هابینا» در سال ۲۰۱۰ در فیلم این یک داستان خنده دار است قرار گرفت. گیتاریست کارلوس سانتانا آهنگ «میگرا» را ضبط کرد که بیش از ۲۵ میلیون نسخه فروخت.[۵۴] در سالهای اخیر، طاها به کشورهایی از جمله ایالات متحده[۵۵] و دبی سفر کرد.
طاها در سال ۲۰۱۳ آلبوم زوم را منتشر کرد که توسط گیتاریست جاستین آدامز تهیه شده بود و مهمانان آن در اجرا میک جونز و برایان اینو بودند.[۵۶] جونز با طاها به عنوان بخشی از پروژه زوم تور برگزار کرد.[۵۷][۵۸] این آلبوم شامل ضبط جدیدی از «وویلا، وویلا» بود.[۵۹] طاها همچنین ترانه «اکنون یا هرگز» را ضبط کرد (متن ترانه و موسیقی از آرون شرودر و والی گلد بود و قبلاً توسط الویس پریسلی ضبط شده بود) که در آن جین ادد به زبان انگلیسی آواز میخواند.[۶۰]
ترانههای طاها در فیلم و بازیهای کامپیوتری
آهنگ «بارا بارا» از آلبوم ساخت مدینه در فیلم سقوط شاهین سیاه (۲۰۰۱) و همچنین در تریلر ۲۰۰۸ بازی فار کرای ۲، و در فیلم جشن شکار (۲۰۰۷) نیز به نمایش درآمد.[۶۱][۶۲]
ترانه «غراب» از آلبوم ساخت مدینه در سال ۲۰۰۲ در فیلم حقیقت درباره چارلی[۶۳]و همچنین در سال ۲۰۰۷ در فیلم خون و شکلات استفاده شد[۶۴]
آهنگ «یا رایح» از آلبوم کارت بلانچ در فیلم یک چیز جدید (۲۰۰۶) استفاده شد[۱]
«یا رایح» توسط دو آهنگساز سانجیف–دارشان در موسیقی متن فیلم بالیوودی قلب به سرقت رفته است.
نقدها
برخی از منتقدان صدای منحصربهفرد طاها را به استفاده او از ماندولوت نسبت میدهند که ترکیبی از عود سنتی با سازهای غمگین اروپایی است. یکی از منتقدان تنظیمهای او را «کمی مطنطن» توصیف کرد، زیرا ریتمهای شمال آفریقا و «تزئینات ارکستر زهی» را با «تکنوی بیگ بیت، گیتارهای الکتریک، صدای بو دیدلی، لد زپلین و دیگر صداهای مردانه» در هم آمیختند.[۶۵]
- فیلیپ برازور، منتقد موسیقی در ژاپن تایمز اظهار داشت که آلبوم ساخت مدینه طاها دارای «سرودهای عربی» بود که هدفش برانگیختن «هرجومرج عمومی جامعه» بود و شامل «ضربههای شکسته، گیتار فلامنکو، کرهای آفریقایی، ترانچ راک و آهنگ عاشقانه بود.»[۶۶]
- دنی ویزر، منتقد موسیقی، طاها را بهخاطر تأکیدش بر اینکه بر هموطنان عرب در شمال آفریقا به افتخار هر دو بخش هویت دوگانه، به عنوان عرب و آفریقایی، تحسین میکند، و همچنین از او بهخاطر شخصیتی مسری که در سراسر جهان میدرخشد تمجید میکند. او اظهار داشت آلبوم پس از مرگ او، من آفریقایی هستم، که «میتوان لبخند او را شنید، که در هنگام نواختن شروع به درخشش میکند؛ از طریق لحن صدای او میتوان فهمید که بهنظر میرسد واقعاً از اجرای موسیقی خود لذت میبرد.»[۶۷]
- رابین دنسلو، منتقد موسیقی احساس کرد که آلبوم بونژور طاها آرام است. «او در این ترکیب از تصنیفهای دلپذیر و پاپ جدید، بین عربی و فرانسوی در حال جابهجا است، با یادآوری گهگاه شور و خشم قدیمی.» [۶۸] دنسلو احساس کرد که آلبوم تکیتوی (۲۰۰۴) «قویترین و مستقیمترین تلفیق از سبکهای راک و شمال آفریقا تا به امروز است».[۶۹] دنسلو نوشت:
آمیختگی خشم و عصبانیت طاها به مجموعهای از آهنگها چکانده شده است که با آکوردهای تند گیتار، ریفهای ساده و اشعار خشمآلود (به زبان فرانسوی و عربی) با ظرافت و نالهای از شمال آفریقا مطابقت دارد. - رابین دنسلو، گاردین، 2007[۱۶]
نیویورک تایمز درباره ترانه «آه عشق من» (Ah Mon Amour) طاها نوشت:
ضربآهنگ در این قطعه رای قرن بیست و یکم، کهن و با تکنولوژی بالایی است و نشان میدهد که یک طبل چقدر میتواند چون چنگ بنوازد. ترانهها بین فرانسوی و عربی در رفت و آمدند، و به یاد داریم که رای از شهر وهران شروع شد، و قرار است پنجرههایش رو به دریا باشد تا فقط به شنهای صحرا خیره شود. - دوایت گارنر، نیویورک تایمز، 2008[۵۰]
مارتین ونارد، منتقد موسیقی بیبیسی، موسیقی طاها را «ترکیبی فریبنده از موسیقی سنتی شمال آفریقا، راک، تکنو و رقص» توصیف کرد.[۷۰]
- فیلی مارکویتز، منتقد موسیقی کانادایی، آلبوم طاها را یکی از بهترینها در سال ۲۰۰۵ معرفی کرد.[۷۱]
- آموب میوگ، منتقد موسیقی فرانسوی، طاها را یک «هنرمند التقاطی» توصیف کرد.[۷۲]
زندگی شخصی و مرگ
طاها را فردی «اجتماعی» و «با لبخندهای سریع» توصیف کردند. فردی که دوست داشت در طول شب مهمانی باشد،[۷۳] همچنین یک گروه دوستان جهانوطنی داشت.[۷۳] از طاها نقل شده است که «من هرگز نخواستم فقط در محله خودم، جامعه خودم بمانم... این نوعی سازگاری است. شما باید ماجراجو باشید.»[۷۳]
طاها علاقهای به سینمای معاصر فرانسه نداشت و گفت: «من ترجیح میدهم یک فیلم گنگ هالیوودی را ببینم تا یک فیلم برجسته مزخرف بورژوازی».[۷۴] او از منتقدان دولت بوش بود، اگرچه نظرات خود را به نفع بمباران ایران بیان کرد و گفت که «ایران نباید اجازه داشته باشد که سلاح هستهای داشته باشد.»[۷۴]
طاها از ناهنجاری کیاری رنج میبرد، که در سال ۱۹۸۷ تشخیص داده شد. «از اینکه مردم فکر میکنند روی صحنه مست هستم خسته شدهام. اینها علائم بیماری کیاری است. در حال تلو خوردن دیده میشوم زیرا تعادلم را از دست میدهم و متزلزل میشوم. کیاری این اختلال را در بدن ایجاد میکند».[۷۵]
طاها در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۸ شش روز قبل از تولد ۶۰ سالگی بر اثر حمله قلبی در خواب درگذشت.[۷۶] آلبوم من آفریقایی هستم که قبل از مرگ او به پایان رسیده بود، در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۹ پس از مرگش منتشر شد.[۷۷]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Africa's shining music stars: RACHID TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rachid Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Jon Pareles (7 July 2008). "Algerian Singer Mixes Rock and Rai". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Al-Taee, Nasser (Spring 2003). "Running with the Rebels: Politics, Identity, and Sexual Narrative in Algerian Rai" (PDF). Echo. 5 (1). Archived from the original (PDF) on 15 September 2018. Retrieved 13 September 2018.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rachid Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Martin Vennard (11 November 2001). "Womad wows Gran Canaria". BBC News. Retrieved 4 June 2011.
Rachid Taha ... There can't have been a pair of feet at the Womad Canarias festival that weren't at least tapping to his seductive mixture of traditional North African, rock, techno and dance music. ...
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref>
غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامtwsD21
وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "Africa's shining music stars: Rashed TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rashed Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Africa's shining music stars: Rashed TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rashed Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ Plastino, pp. 111.
- ↑ Curiel, Jonathan. "Arab rocker Rachid Taha's music fueled by politics, punk attitude and – what else? – romance". San Francisco Chronicle. 27 June 2005. Retrieved 14 March 2013.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Morgan, Andy. "Can Rachid Taha rock the Casbah?". The Independent. 6 November 2009. Retrieved 8 November 2009.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Robin Denselow (22 November 2007). "Rachid Taha: Tékitoi (2004)". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Robin Denselow (29 October 2004). "Streetmusic Arabe". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
Nass El Ghiwane, one of the most important bands in the history of north-African music, ... back in the late 1960s, and a major influence on the Rai movement that shook up the music scene over the border in Algeria, they've been described as Morocco's answer to the Beatles or the Stones. ... Ideally, they should have shared the bill with some of the great musicians they have influenced – Rachid Taha...
- ↑ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ جان لوئیس (30 مارس 2007). "فراخوان پاریس: رشید طاها یکی از نوازندگانی بود که در سال ۱۹۸۱ از د کلش الهام گرفت. جان لوئیس تأثیر ماندگار گروه در فرانسه را بررسی میکند". گاردین. لندن. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ ۲۲٫۳ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Africa's shining music stars: Rashed TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rashed Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Corrections". The New York Times. 20 March 2005. Retrieved 4 June 2011.
A front-page index entry last Sunday for an article about the singer Rachid Taha misstated his nationality. He is Algerian, as the article said, not Egyptian.
- ↑ Michael kimmelman (17 October 2007). "Ready or Not, France Opens Museum on Immigration". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
National Center of the History of Immigration ... Otherwise, the museum makes do with ... Rachid Taha, the singer of dual French and Algerian citizenship ...
- ↑ "A guide to surviving the Fest". The Ottawa Citizen. 3 July 2008. Archived from the original on 10 November 2012. Retrieved 4 June 2011.
... Rachid Taha, the cowboy-hatted Algerian-French rocker whose recorded oeuvre includes a version of the Clash's Rock the Casbah ...
- ↑ "Africa's shining music stars: Rashed TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rashed Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Robin Denselow (22 November 2007). "Rachid Taha: Tékitoi (2004)". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۳۵٫۰ ۳۵٫۱ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Robin Denselow (22 November 2007). "Rachid Taha: Tékitoi (2004)". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Rachid Taha: Tekitoi? (Wrasse)". The Observer. London. 19 September 2004. Retrieved 4 June 2011.
The rocking title track is street slang for 'Who The Hell Are You?' and if Taha could work that one out he could be huge. Echoes of Joe Strummer, Khaled and Manu Chao – and promise aplenty.
- ↑ Sarah Liss, Jason Kavelman (28 January 2011). "Rachid Taha: "Rock the Casbah"". CBC radio 2. Retrieved 4 June 2011.
... It is off the soundtrack from 'The Future Is Unwritten,' the film about Joe Strummer from the Clash. It's a remake of an old Clash favourite... It's really different and really cool....
- ↑ "Rachid Taha – "Rock El Casbah" feat. Mick Jones". YouTube. 2012. Retrieved 8 November 2014.
- ↑ "Rachid Taha – Rock El Casbah feat. Mick Jones & Brian Eno – live at Stop the War concert". YouTube. 27 November 2005. Retrieved 8 November 2014.
- ↑ "The OMM top 50 covers". The Guardian. London. 2004. Retrieved 4 June 2011.
32 Rachid Taha – "Rock el Casbah" (2004) (orig. The Clash, 1982) – An Algerian rai rebel reclaiming the Clash's potshot at Arab nations who ban Western music is irresistible.
- ↑ "Africa in pictures: 24–30 June". BBC News. 30 June 2006. Retrieved 4 June 2011.
A Moroccan girl is entranced by the music of Franco-Algerian singer Rachid Taha during his performance at the Essaouira world music festival over the weekend in Morocco.
- ↑ CanWest MediaWorks Publications (8 ژوئیه 2007). "A rock'n'rai finale". The Montreal Gazette. Archived from the original on 10 November 2012. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Ben Sisario (16 April 2008). "ARTS, BRIEFLY; Summerstage Fills Its Lineup". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
The New York buzz band Vampire Weekend and the author Richard Pricewill be part of Central Park SummerStage this year. ... Rachid Taha and Dengue Fever (July 5);
- ↑ Robin Denselow (25 October 2008). "Africa Express/Africa Now". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
The lineup read like a Who's Who of west African music ... and the wild Algerian punk fan Rachid Taha. ... Africa Express, a movement that set out to present African and western musicians on an equal footing, in angry response to the lack of Africans at Bob Geldof's Live 8.
- ↑ CanWest MediaWorks Publications (3 January 2008). "Jean Leclerc, Malajube, Rachid Taha. ... Know their music?". The Gazette (Montreal). Archived from the original on 10 November 2012. Retrieved 4 June 2011.
the great Rachid Taha, a hero in Montreal, still has difficulty getting airplay in France. Yet modern French-language music manages to be aesthetically competitive with anglo-American and global infusions. Anomalies run rampant.
- ↑ Robin Denselow (26 September 2008). "Collaboration with every nation". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
But Fela's sons Femi and Seun will certainly be present ... Rachid Taha.
- ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ Dwight garner (23 January 2008). "Living with Music: A Playlist by David Rothenberg". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
... I saw Rachid play the Astoria in London with Brian Eno in an anti-war concert a few years ago.
- ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ ۵۱٫۲ Robin Denselow (30 October 2009). "Rachid Taha: Bonjour". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Rachid Taha". cbc (Canadian news). 12 June 2010. Retrieved 4 June 2011.
Reuben Maan is a huge fan of the Algerian musician Rachid Taha. Reuben shared his enthusiasm when he joined Mary to talk about Taha, who's come to Toronto to play a concert today (June 12) at 4 p.m. at Queen's Park North as part of the city's Luminato festivities.
- ↑ Robin Denselow (25 September 2009). "Speed Caravan: Kalashnik Love". the guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
Born in Algeria ... Mehdi Haddab is a virtuoso of the ancient classical Arabic lute, the oud ... he sets out to match the furious rai-rock fusion work of Rachid Taha, with Taha himself joining in on vocals ...
- ↑ Robin Denselow (28 May 2001). "Nuclear fusion: Rashed Taha mixes rock and techno with Algerian street music – and the results are so good, he's already been banned from French radio". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Africa's shining music stars: Rashed TAHA". BBC. 4 June 2011. Retrieved 4 June 2011.
Born in 1958 in Algeria, Rashed Taha, grew up in France in the poverty-stricken, working-class immigrant community around Lyon...
- ↑ "Rachid Taha, 'Zoom'". Rolling Stone. 23 December 2013. Retrieved 11 April 2014.
- ↑ "Trans Musicales de Rennes 2012 : 12 concerts à ne pas louper". FranceTVinfo – Culturebox. 4 December 2012. Retrieved 8 November 2014.
- ↑ John Lewis (26 June 2013). "Rachid Taha/Souad Massi – review (Barbican, London)". The Guardian. Retrieved 12 November 2014.
- ↑ "Rachid Taha – Voilà, Voilà feat. Agnès b., Femi Kuti, Mick Jones, Christian Olivier, Eric Cantona, Camélia Jordana, Oxmo Puccino, Rachida Brachni, Sonia Rolland, Rodolphe Burger (Official video clip)". rachidtahaofficial.com. 2012. Archived from the original on 21 December 2013. Retrieved 8 November 2014.
- ↑ "Rachid Taha – Now or Never feat. Jeanne Added (Official video clip)". YouTube. 2013. Retrieved 20 May 2014.
- ↑ "Algerian singer Rachid Taha dies at 59". BBC News. 12 September 2018. Retrieved 12 September 2018.
- ↑ "GC 2008 – Far Cry 2". play3.de (به آلمانی). 21 August 2008. Retrieved 12 September 2018.
- ↑ "Eclectic International Soundtrack Backs 'Charlie'". Billboard. Retrieved 12 September 2018.
- ↑ "Blood and Chocolate - Songs and soundtrack music from the film". Blood and Chocolate Film Official Website (به انگلیسی). Retrieved 12 September 2018.
- ↑ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Philip brasor (12 September 2001). "HIGH NOTES: Rashed Taha". Japan Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Wiser, Danny (2020-07-16). "ALGERIA: Je Suis Africain - Rachid Taha". 200worldalbums.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-10-16.
- ↑ Robin Denselow (30 October 2009). "Rachid Taha: Bonjour". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Robin Denselow (22 November 2007). "Rachid Taha: Tékitoi (2004)". The Guardian. London. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ Martin Vennard (11 November 2001). "Womad wows Gran Canaria". BBC News. Retrieved 4 June 2011.
Rachid Taha ... There can't have been a pair of feet at the Womad Canarias festival that weren't at least tapping to his seductive mixture of traditional North African, rock, techno and dance music. ...
- ↑ Philly Markowitz (2005). "Best Albums of 2005". cbc.ca (Canadian news). Archived from the original on 29 June 2007. Retrieved 4 June 2011.
Some are releases from big name artists: ... Rachid Taha ...
- ↑ Amobe Mevegue (27 October 2009). "Culture: Music news with Amobe Mevegue". France 24. Retrieved 4 June 2011.
In this edition, our music critic Amobe Mevegue talks about eclectic artists who perform worldwide. He starts with Moby, Rachid Taha and Papa Wemba.
- ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ ۷۳٫۲ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ Jody rosen (13 March 2005). "MUSIC; Shock the Casbah, Rock the French (And Vice Versa)". The New York Times. Retrieved 4 June 2011.
- ↑ "Rachid Taha souffrait de la maladie d'Arnold Chiari : Courage et dignité | El Watan" (به فرانسوی). 13 September 2018. Archived from the original on 7 اكتبر 2022. Retrieved 12 September 2024.
{{cite web}}
: Check date values in:|archive-date=
(help) - ↑ Le Monde: Mort du chanteur Rachid Taha, légende du métissage musical (به فرانسوی)
- ↑ ""Je suis Africain" de Rachid Taha "sort de manière posthume mais l'album était terminé de son vivant" : Le musicien Toma Feterman raconte deux ans de complicité". 20 September 2019.