دوگاه نام یکی از مقامهای موسیقی قدیمی ایران است که در موسیقی سنتی عربی و ترکی به همین نام حفظ شدهاست اما در موسیقی ایران مبدل به یک گوشه گشتهاست.
نام
نام گوشهٔ دوگاه احتمالاً در قدیم به موقعیت دست نوازنده روی دستهٔ ساز اشاره داشته، چنانکه همین ریشهٔ تاریخی احتمالاً برای نامهای دیگری همچون سهگاه، چهارگاه و پنجگاه نیز متصور است اگر چه این نامها در نام دستگاههای امروزی موسیقی حفظ شدهاند اما دوگاه تنها نام یک گوشه در آواز بیات ترک است.[۱]
پانویس
منابع
- Farhat, Hormoz (2004). The Dastgah Concept in Persian Music. Cambrdige: Cambridge University Press. ISBN 978-0521542067.