حزین یک گوشه است که در ردیف موسیقی ایرانی در چند دستگاه مختلف طبقهبندی میشود.
گوشهٔ حزین در واقع یک نوع ملودی است که در تمام دستگاهها قابل اجراست.[۱] این گوشه در دستگاه نوا پس از گوشهٔ بیات راجه، در دستگاه شور پس از گوشهٔ قجر، در سهگاه و چهارگاه پس از گوشهٔ مغلوب، و در دستگاه ماهور و راستپنجگاه پس از قسمتی بدون متر گوشهٔ عراق اجرا میشود. گوشهٔ حزین موزون است (متر مشخص دارد)، و معمولاً با تکرار سریع یک نت شروع میشود و پس از آن درجه بعدی تکرار میشود، نت اصلی دوباره تکرار میشود و تدریجاً این نتهای تکراری ادامه مییابند و به درجات پایینتر میروند تا جایی که به نت پایه دستگاه برسند. این گوشه معمولاً ملایم و غمگین نواخته میشود.[۲] موسی معروفی به جز موارد بالا، به اجرای گوشهٔ حزین در آوازهای ابوعطا، بیات ترک و بیات اصفهان و دستگاه همایون نیز اشاره کردهاست.[۳]
پانویس
منابع
- بابیراکی، کرل م.؛ نتل، برونو (۱۳۸۷). ترجمهٔ چوبینه، ناتالی. «روابط درونی دستگاه شور». فصلنامه موسیقی ماهور (۴۲): ۵۶-۷.
- عالی عباسآباد، یوسف (۱۳۸۸). «جایگاه فرهنگ و تمدن ایرانی در شعر دکتر شفیعی کدکنی». مطالعات ایرانی (۱۵): ۱۱۵–۱۳۸. دریافتشده در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹ – به واسطهٔ نورمگز.
- During, Jean (2003). "ḤAZIN". Encyclopedia Iranica. Archived from the original on 7 September 2018. Retrieved 2018-09-06.
{{cite web}}
: نگهداری CS1: پیشفرض تکرار ref (link)