این مقاله به دلیل زیر نامزد حذف زماندار شده است:
اگر میتوانید مشکل این مقاله را با ویرایش، نگارش، منبعدهی، تغییر نام یا ادغام حل کنید، لطفاً این صفحه را ویرایش کنید و مقاله را در حد استانداردهای ویکیپدیا بهبود دهید. در صورتی که مقاله را بهبود بخشیدید، میتوانید این برچسب را بردارید یا این که با هر دلیلی با حذف صفحه مخالفت کنید. اما اگر خودتان سازندهٔ این مقاله هستید، لطفاً این برچسب را از مقاله برندارید و از کاربری دیگر یا نامزدکننده بخواهید تا برچسب را بردارد. اگرچه الزامی وجود ندارد، اما توصیه میشود که دلیل خود برای مخالفت را در خلاصهٔ ویرایش یا در صفحهٔ بحث مقاله ذکر کنید. اگر این الگو حذف شد، آن را دوباره در صفحه قرار ندهید. اگر این پیام برای ده روز، یعنی تا پس از ۱۶ ژانویه ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۸ (UTC) در جای خود باقی بماند، ممکن است که مقاله حذف شود. یافتن منابع: "گروه اعزامی از دست رفته فرانکلین" – اخبار · روزنامهها · کتابها · آکادمیک · جیاستور |
الگو:توضیح کوتاه الگو:استفاده از انگلیسی بریتانیایی
سفر گمشده فرانکلین یک سفر ناموفق بریتانیایی برای اکتشاف قطب شمال بود که در سال ۱۸۴۵ به رهبری کاپیتان سر جان فرانکلین آغاز شد. این سفر با دو کشتی HMS Erebus و HMS Terror انجام شد و مأموریت داشت آخرین بخشهای کشف نشده گذرگاه شمال غربی را در قطب شمال کانادا بپیماید و دادههای مغناطیسی را برای کمک به ناوبری ثبت کند.
پیشزمینه
جستجوی اروپاییان برای میانبر دریایی غربی از اروپا به آسیا با سفرهای اکتشافی پرتغالیها و اسپانیاییها مانند بارتولومئو دیاز، واسکو دا گاما و کریستف کلمب در قرن ۱۵ آغاز شد. تا اواسط قرن ۱۹ سفرهای اکتشافی متعددی انجام شده بود. این سفرها، در صورت موفقیت، به دانش جغرافیایی اروپاییان درباره نیمکره غربی، بهویژه آمریکای شمالی میافزود.
آمادهسازی
فرماندهی
در سال ۱۸۴۵، سر جان بارو، چهره برجسته دریاداری، ۸۲ ساله بود و به پایان دوران کاری خود نزدیک میشد. او احساس میکرد که سفرهای اکتشافی نزدیک به یافتن گذرگاه شمال غربی هستند. بارو درباره اینکه چه کسی باید فرمانده سفر بعدی باشد تأمل کرد. پری، انتخاب اول او، از قطب خسته شده بود و مؤدبانه رد کرد. انتخاب دوم او، جیمز کلارک راس، نیز رد کرد زیرا به همسر جدیدش قول داده بود که اکتشافات قطبی را کنار گذاشته است. با اکراه، بارو فرانکلین ۵۹ ساله را انتخاب کرد.
سفر به بیرون و از دست رفتن
این هیئت در صبح ۱۹ مه ۱۸۴۵ از گرینهایت، کنت با خدمهای متشکل از ۲۴ افسر و ۱۱۰ مرد راه افتاد. کشتیها برای برداشتن آب تازه در استرومنس، جزایر اورکنی در شمال اسکاتلند توقف کوتاهی داشتند. از آنجا با HMS Rattler و یک کشتی ترابری، بارتو جونیور به سمت گرینلند حرکت کردند.
کشفهای قرن ۱۹
جستجوهای اولیه
پس از گذشت دو سال بدون خبری از فرانکلین، نگرانی عمومی افزایش یافت و جین، لیدی فرانکلین، و همچنین نمایندگان پارلمان و روزنامههای بریتانیایی، دریاداری را برای اعزام یک گروه جستجو تحت فشار قرار دادند.
کشفهای مدرن
حفاریهای جزیره کینگ ویلیام (۱۹۸۱-۱۹۸۲)
در ژوئن ۱۹۸۱، اوون بیتی، استاد مردمشناسی در دانشگاه آلبرتا، پروژه مردمشناسی قانونی سفر فرانکلین ۱۸۴۵-۱۸۴۸ (FEFAP) را آغاز کرد.