از سلسلهٔ مقالات در |
شیطانگرایی لاویایی |
---|
سازمانها |
کلیسای شیطان · نخستین کلیسای شیطان · (همچنین ببینید خانه سیاه, گراتو, شورای نهم) |
افراد سرشناس |
انتان لاوی · بلانچ بارتون · پیتر گیلمور · پگی نادرامیا · داین هگارتی · کارلا لاوی |
متون |
انجیل شیطانی · آیین شیطانی · جادوگر شیطانی · دفتر یادداشت شیطان · شیطان سخن میگوید · نامههایی از شیطان · زندگی خصوصی یک شیطانگرا · کتاب کلیسای شیطان · دستنوشتههای شیطانی |
رسانهها |
عشاءشیطانی · سیتنیس: عشاءربانی شیطان · صحبت از شیطان · شیطان به تعطیلات میرود · موسیقی بیگانه · صحنههای مرگ |
موضوعات مرتبط |
جادوی بزرگتر و کوچکتر · شیطانگرایی لاویایی · شعله سیاه · نامهای جهنمی · جادوی تشریفاتی · سلام شیطان · نماد شاخ · مصاحبهای با پیتر گیلمور |
گراتو در شیطانگرایی، (برگرفته از واژه ایتالیایی grotta) نوعی غار، انجمن یا جمع مخفی از شیطان پرستان است که در فاصله جغرافیایی نزدیک به یکدیگر برای اهداف اجتماعی، آیینی و فعالیتهای علاقهمندی خاص مجتمع میشوند.
خانه سیاه، محل تأسیس و دفتر مرکزی کلیسای شیطان از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۷، در واقع اولین غار بود و به مدتی به عنوان «غار مرکزی» شناخته میشد. غارها برای مدتی در نقاط مختلف ایالات متحده وجود داشتند؛ این شامل غار بابل در دیترویت، غار استایگین در دایتون و غار لیلیث در نیویورک بود. در سال ۱۹۷۵، لاوی همه غارها را منحل کرد، سپس در دهه ۱۹۸۰ آنها را دوباره تأسیس کرد. کلیسای شیطان اکنون دیگر آن غارها را به رسمیت نمیشناسد و نمایندگان آنها را منصوب نمیکند.[۱]
منابع
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۱ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافتشده در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳.