کردکوی | |
---|---|
کشور | ![]() |
استان | گلستان |
شهرستان | کردکوی |
بخش | مرکزی |
نام(های) پیشین | تمیشه، کاردمحله |
سال شهرشدن | ۱۳۲۹ |
مردم | |
جمعیت | ۳۹٬۸۸۱ نفر(۱۳۹۵) |
رشد جمعیت | ۴٪+ (۵سال) |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۵۰ متر |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۷ |
میانگین بارش سالانه | ۶۰۰ میلیمتر |
روزهای یخبندان سالانه | ۱۲ |
اطلاعات شهری | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۱۷ |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ![]() |
کد آماری | ۱۱۷۹ |
کُردکوی شهری در غرب استان گلستان و در شمال ایران است. این شهر مرکز شهرستان کردکوی است و در ۲۹ کیلومتری گرگان واقع است. جمعیت شهر کردکوی در سرشماری سال ۱۳۹۰ خورشیدی برابر با ۳۸٬۲۴۶ نفر بوده است.[۲] مردم کردکوی به گویش کردکویی زبان مازندرانی صحبت میکنند.
لهجهٔ مردم کردکوی یکی از لهجههای دوازدهگانه زبان طبری است که در شرق این منطقه زبانی قرار دارد. کِرد «kerd» در زبان طبری به معنای گلهدار است[۳] که در لهجهٔ مردم شرق استان مازندران و غرب استان گلستان به صورت کارد گویش میشود.[۴][۵]
کوچاندن طوایف کرد به کردکوی و روستاهای اطراف:
براساس نوشته ها و اسناد تاريخي در اوايل حكومت صفوي و به ويژه در زمان شاه عباس بزرگ; گروههایی از ايلات مختلف كرد از كردستان ایران و عراق به مناطق مازندران و استرآباد كوچانده شدند. در زمان نادرشاه و بعد از آن جمعيت قابل ملاحظه اي از آنها در منطقه كردكوي استقرار و سكونت دائم اختيار نمودند. همچنين پژوهشگران معتقدند به علت استقرار اكراد و سربازان كرد در اين منطقه ، ابتدا به آن كردمحله و سپس به لحاظ توسعه جمعيتي و جغرافيايي به آن كردكوي گفته اند. خاندان های کرد در کردکوی و روستاهای اطراف به تدریج فرهنگ و زبان کردی آنها به طبری تغییر کرد. [۶] [۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱]
جمعیت
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۳۹٬۸۸۱ نفر (۱۲٬۹۷۱ خانوار) بوده است.[۱۲]
جمعیت تاریخی | ||
---|---|---|
سال | جمعیت | ±% |
۱۳۴۵ | ۱۱٬۳۲۱ | — |
۱۳۵۵ | ۱۴٬۷۴۵ | ۳۰٫۲٪+ |
۱۳۶۵ | ۲۱٬۰۱۴ | ۴۲٫۵٪+ |
۱۳۷۰ | ۲۴٬۳۳۸ | ۱۵٫۸٪+ |
۱۳۷۵ | ۲۶٬۴۹۲ | ۸٫۹٪+ |
۱۳۸۵ | ۲۸٬۹۹۱ | ۹٫۴٪+ |
۱۳۹۰ | ۳۸٬۲۴۶ | ۳۱٫۹٪+ |
۱۳۹۵ | ۳۹٬۸۸۱ | ۴٫۳٪+ |
منابع
- ↑ نصری اشرافی، جهانگیر (۱۳۷۷). واژهنامه بزرگ تبری. به کوشش حسین صمدی و سید کاظم مداح و کریم الله قائمی و علی اصغر یوسفی نیا و محمود داوودی درزی و محمد حسن شکوری و عسکری آقاجانیان میری و ابوالحسن واعظی و ناصر یداللهی و جمشید قائمی و فرهاد صابر و ناعمه پازوکی. تهران: اندیشه پرداز و خانه سبز. ص. صفحات ۲۷ و ۳۰ جلد اول. شابک ۹۶۴۹۱۱۳۱۵۰.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- ↑ کیا، صادق. واژهنامه تبری. ایران کوده. ص. ۱۶۶.
- ↑ هومند، نصرالله؛ گودرزی پروری، محمدرضا؛ قائمی، کریمالله؛ بالایی لنگرودی، علی؛ توپاابراهیمی، مومن؛ صادقیان، فریبرز؛ ذبیحی، علی (۱۳۹۸). دانشنامه تبرستان و مازندران جلد ۴. تهران: نشر نی. ص. ۵۴۲.
- ↑ واژهنامه بزرگ تبری، گروه پدید آورندگان به سرپرستی: جهانگیر نصراشرفی و حیسن صمدی، سال 1377، جلد اول، ص 31
- ↑ https://fa.wikifeqh.ir/%D8%B7%D8%A7%DB%8C%D9%81%D9%87_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%A8%DB%8C%DA%AF%D9%84%D9%88
- ↑ https://www.farsnews.ir/golestan/news/14000929000251/نقش-دلاورمردان-کردکوی-در-پیروزیهای-نادرشاه
- ↑ https://tuhra.org/?p=858
- ↑ 29/0 29/1 29/2 «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۸. دریافتشده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۷.
- ↑ عبدالحسین سعیدیان. مردمان ایران، مردم شناسی و آداب و رسوم اقوام ایرانی. 1375.
- ↑ ایل های کرد ایران
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.