ویکی پدیا روستای آبرزگه
آبرزگه یا به لهجه خودشان(اورزگه orazgah ) در دامنه کوه دست واپس ( از سلسله جبال رشته کوه زاگرس بوده ) قرار داشته و نزدیک به 60 خانوار (تقریبا 300 نفر) جمعیت دارد که اکثر جمعیت آن را قشر جوان تشکیل می دهند.مردمان این روستا بسیار خونگرم و مهمان نواز هستند و جو بسیار دوستانه و صمیمانه ای در میان آنها برقرار است . در آبرزگه مردم به شوخ طبعی و سرخوشی شهره هستند. به مانند روستاهای همجوار( تراب ، کهناب ، دشت بن ، بونی بلی ، گوردولو ، برمشیر ، پوزه آهنک ، کله بره و آبکری ) در آبرزگه نیز همه اهالی با هم نسبت فامیلی دارند مردم روستای آبرزگه از طایفه اولاد می باشند که در گذشته های دور در استان چهار محال بختیاری زندگی می کردند (گویند اولاد به هفت لنگ بختیاری می رسد). خانواده های این روستا عبارتند از : نظری ، ناصری ، حسن پور ، شریفی ، نادی پور ، رحمانی ، تقی زاده ، منصوری ، اسکندری ، طاهری ، صادقی ، صفری ، مومنی ، شیری ، کرمی ، شاکری ، فضیلت ، رستمی ، {دستینه ، سیدی ، ایواز(رابطه خویشاوندی)} اجداد و نیاکان مردم این روستا بدلیل برائت از جنگ و غارت در آن زمان از استان چهارمحال بختیاری کوچ کردند و مدتی در فارتق یا فارتک (از روستاهای توابع شهر دیشموک) مستقر شدند و پس ازمدتی زندگی (بدلیل ...) در آنجا به کوشک دشمن زیاری کوچ کرده وبتدریج به محل زندگی فعلیشان در دامنه کوه دست واپس(روستای فعلی آبرزگه) مهاجرت نموده و برای همیشه (تاکنون) اسکان یافتند.ناگفته نماند گروهی از همین طایفه اولاد در روستای آبکری که جزء حوزه شهری سوق می باشد اسکان شدند که متشکل از خانواده های : شاکری، کرمی، آذربخش، عباسی، اسکندری، مسکینی، صادقی، رضائی، رستمی، والی زاده، برات نژاد، عابدی، منصوری و نادی می باشند . البته قریب به هشتاد درصد مردم آبکری به شهرهای اطراف بویژه شهرسوق مهاجرت نمودند . روستای آبرزگه هوای گرم و خشکی دارد که البته با توجه به اینکه در کنار رود مارون واقع شده و نسبت به شهرلنده در ارتفاع بلندتری قرار دارد و در مقایسه با آن نیز کمتر در محاصره کوهها قرار دارد.آب وهوای آن در قیاس با شهر لنده نسبتا خنک تر است آبرزگه در ماههای اسفند و فروردین هر سال به سبب داشتن هوای بسیار مطبوع و تپه ها و دشت های سرسبز و بسیار زیبای بهاری، گردشگاه مردم شهرها و روستاهای توابع لنده ، سوق و دهدشت می باشد . این روستا با وجود اینکه دارای تمامی امکانات معیشتی و رفاهی (بجزء گاز شهری ) است ولی متاسفانه تمامی اهالی که در امور دولتی شاغل گردیدند از این روستا به شهرهای اطراف مهاجرت نمودند (از جمله نویسندگان همین وبلاگ). تعداد زیادی از خانوارهای این روستا نیز از بنیادمسکن زمین دریافت نمودند و اکنون درشهرک فجر لنده (چاله عباس ) سکونت دارند . از محصولات گیاهی و لبنی آن می توان به کنار ،ملیر ، کرتر(کرتل)، توله ، باوینه (بابونه) ، رملک ، زری ، بریزه ، توتوبره ، ستی گلو ، انجیر کوهی (کوزی) ،کلخنگ (بنوشکه)، بن (بنک)، بادام کوهی ، پیاز ، گوجه ، بادمجان ،ماست ، دوغ ،کره ، کشک ، لیمو ترش ... اشاره نمود.
آبرزگه دارای یک مدرسه ابتدایی و یک مدر سه راهنمایی که بتازگی به بهره برداری رسیده می باشد .متاسفانه از سال1390 مدرسه ابتدایی روستا بعلت فرسوده بودن تعطیل گردیده است ودانش آموزان ابتدایی در مدرسه راهنمایی مشغول تحصیل هستند ودانش آموزان راهنمایی نیز که انتظار تحصیل در مدرسه تازه تاسیس روستا را داشتند بنا به گفته مسئولان آموزش وپرورش شهر لنده بعلت کمبود دبیرناچارا مثل روال گذشته به اتفاق دانش آموزان مقطع دبیرستان برای ادامه ی تحصیل به "لنده" و یا به روستای همسایه "دشت بن" می روند. کاشکی می شد مسئولان آموزش وپرورش برای ایاب وذهاب این قشر دانش آموزان (که قریب به سی نفرند) به لنده یا روستای دشت بن فکر اساسی می کردند وبرای آنان سرویسی در نظر می گرفتند .زیرا که این بچه ها برای ایاب و ذهاب خود بویژه در روزهای بارانی وسرمای شدید مشکلات عدیده ای دارند .(بنده این مشکلات را لمس کرده وسالها با آن دست وپنجه نرم کرده ام که همه آنها برایم جزء خاطرات گذشته ام محسوب میگردد چه در کنار دوستانی که هر کدام در گوشه ای به کار وبار زندگی خود مشغول هستندمی توان از آنجمله به مصطفی حسن پور،مصطفی اسکندری،حافظ نادی پور،علی رحمانی،گشتاسب صفری، رحمان ناصری ، وچه دوستانی که سربر بالین خاک گذاشته وبرای همیشه آرمیده اند.ازآن جمله مرحوم علی اسکندری ،مرحوم غلامعلی ناصری، مرحوم صادق حسن پور و مرحوم روح اله تقی زاده که ان شاءاله روح همه آنان مورد رحمت ومغفرت الهی قرار گیرد را نام برد. )
نعمت نظری آبرزگه ۲۳ خردادماه ۱۳۹۷