بخشی از سلسله مقاله های پیرامون |
اصلاحات پروتستانی |
---|
پروتستانتیسم |
دوره پیشا-پروتستانیسم، به زنجیره ای از افراد و جنبشهایی گفته میشود که افکاری مشابه تفکرات پروتستانیسم را قبل از سال ۱۵۱۷ تبلیغ میکردند، سالی که مورخان معمولاً آن را آغاز دوره اصلاحات پروتستانی میدانند. البته رابطه فرقههای قرون وسطایی و پروتستانیسم موضوعی است که همیشه مورد بحث مورخان بودهاست.[۲]
بررسی اجمالی
قبل از مارتین لوتر و جان کالوین، برخی از رهبران سعی در اصلاح مسیحیت داشتند. پیشگامان اصلی اصلاحات پروتستانی پیتر والدوس، جان ویکلیف و یان هوس بودند.[۳] مارتین لوتر به تاثیر پذیری افکارش از گذشتگان صحه میگذارد و از این رو افرادی مانند ژیرولامو ساوونارولا، لورنزو والا، وسل گانفورت و گروههای دیگر را به عنوان زمینه چینان تفکراتش می ستاید.[۴][۵][۶][۷][۸]
مدعیان جنبشهای پیشا-پروتستانیسم
جنبشهای با ایدههای مشابه با پروتستانیسم؛ عبارتند از:
- مونتانیسم و ترتولیان: مونتانیستها فرقه ای از زاهدان بودند که مخالف بسیاری از تحولات کلیساهای ابتدایی بودند. در این میان شباهتهایی بین مونتانیسم و جنبشهای امروزی مانند پنطیکاستی و جنبش کاریزماتیک وجود دارد.[۹][۱۰] حمله ترتولیان به مقامات کلیسا به دلیل «علاقهمندی بیشتر به قدرت خود تا گوش دادن به فرمانهای مسیح» نشانگر ظهور حرکات اولیه ای است که در به چالش کشیدن قدرت پاپ، توسط پروتستانها بروز پیدا میکند.[۱۱]
- آنتی دیکوماریانها : آنتی دیکوماریانها از دادن امتیاز "موقعیت خاص " به مریم امتناع ورزیدند و باکرگی همیشگی او را انکار کردند، مواضع آنها در مورد مریم در بسیاری از فرقههای پروتستان معیار قرار گرفت.[۱۲]
- آریوس از سباست: از سوی برخی پروتستانها به عنوان پیشرو در اصلاحات تلقی میشود،[۱۳] او به رهبانیت حمله کرد، احکام روزه را انکار کرد و نظام اسقفی را انکار کرد.[۱۴]
- هلودیوس: برخی دیگر از پروتستانها هلودیوس را پیشروی اصلاحات میدانند،[۱۳] هلودیوس با دکترین باکرگی همیشگی مریم و رهبانیت مخالفت کرد، او مورد حمله جروم (از کشیشان قرن چهارم میلادی) قرار گرفت.[۱۴]
- جوینیان و جوینیانیسم: جوینیان متکلم قرن چهارم بود که موج گرایش به زندگی زاهدانه را به چالش کشید، باکره بودن دائمی مریم را انکار کرد و معتقد بود بین پرهیز از خوردن غذا و لذت بردن از غذا اگر همراه با شکرگذاری باشد، تفاوتی نیست.[۱۵] برخی نیز استدلال کردهاند که جوینیان دیدگاه رستگاری شدن مبتنی برداشتن ایمان را داشت (برخلاف کلیسای کاتولیک که رستگاری وابسته به انجام کار نیک میدانست). جوینیان را گاهی به عنوان پیشروی اولیه اصلاحات مورد ستایش قرار میدهند.[۱۶][۱۵] دلایلی وجود دارد که جوینیان به تمایز بین کلیساهای مرئی و نامرئی (کلیسای مرئی شامل همین انسانهای روی زمین و کلیسای نامرئی شامل قدیسان مسیحی) اعتقاد داشت، بر اساس بیانیه خود مبنی بر اینکه کلیسا بر پایه ایمان استوار است و همه در کلیسا توسط خدا تعلیم داده میشوند و هیچ عضو نابالغی در کلیسا وجود ندارد. و هیچکس نمیتواند «با تقلب» وارد کلیسا شود.
- سارماتیو: سارماتیو راهبی قرن چهارم در میلان و شاگرد جوینیان بود که در مورد برتریهایهای زندگی در صومعه و مجردی کشیشان بحث میکرد.
- بارباتیانوس: بارباتیانوس یک الهیدان اولیه کلیسا و یک جوینیانیست قرن چهارم بود. بارباتیانوس شایستگی زندگی دائم در تجرد را مورد مناقشه قرار داد و با زندگی زاهدانه مخالفت میکرد.
ویجیلانتیوس (حدود ۴۰۰ میلادی): ویجیلانتوس کشیش اهل اسپانیا بود، او علیه زهد و خرافات مرتبط با آن نوشت، جروم ویجیلانتیوس را به دلیل حرام دانستن حرمت قبور شهدا، رد شب زنده داری، مخالفت با باکرگی مریم و رد روزه داری برای اولیای الهی مورد انتقاد قرار داد.[۱۷] برخی از پروتستانها ویجلانتیوس را پیشگام اصلاحات میدانند.[۱۸] برخی نیز کوشیدهاند تا ویجیلانتیوس را با والدوسیها پیوند دهند.[۱۹]
آگوستین (۳۵۴–۴۳۰): بسیاری از پورتستانها نظرات خود را در مورد جبر، اختیار و فیض از آگوستین به عاریت گرفتهاند. با این حال، آگوستین نیز الهیات مشترکی با کلیسای کاتولیک داشت، مانند اعتقاداتش به مریم مادر عیسی، یا دیدگاه او در مورد غسل تعمید و برخی دیدگاههای دیگر.[۲۰] جیمز وایت، نویسنده پروتستان، استدلال کردهاست که آگوستین دیدگاه کاتولیک مدرن در مورد تغییر جوهری در مورد نان و شراب را نمیپذیرد، اما تیم استیپلز، مدافع کاتولیک، استدلال میکند که آگوستین تغییر جوهری را انکار نمیکند.[۲۱][۲۲]
پولیسیان: با توجه به اعتقاد بر شمایل شکنی، ادعا میشود که فرقه پولیسیان صلیب مسیحی، مناسک، هفتآیین و سلسله مراتب کلیسا را رد میکنند،[۲۳][۲۴] به همین دلیل ادوارد گیبون آنها را «پیشگامان شایسته» برای اصلاحات میدانست.[۲۵]
شمایل شکنان بیزانسی: جنبشی در کلیسای شرقی بود که در قرن هشتم توسط لئون سوم (۶۸۵–۷۴۱) و برخی امپراتوران بعدی مورد حمایت قرار گرفت. آنها نمادهای مذهبی را با خشونت، احتمالاً تحت تأثیر اسلام، نابود میکردند.[۲۶] شمایل شکنان پروتستان برای توجیه تهاجم به تصاویر مذهبی توجهشان به گذشته جلب شد مخصوصاً به شمایل شکنان بیزانسی.[۲۷] پروتستانها در آغاز اصلاحات از همان متون کتاب مقدس و پدرشناسی استفاده کردند که توسط بیزانسیان در قرن هشتم و نهم برای محکوم کردن تصاویر مذهبی استفاده میشد.[۲۸]
کلودیوس تورینی: اسقف اهل تورین بود. به دلیل شمایلشکنیاش، از او اغلب به عنوان پروتستان اولیه نام میبرند.[۲۹] تفسیر او بر نامه به غلاطیان نشان میدهد که برخی از دیدگاههای او دیدگاههایی است که قرنها بعد والدوسیها و پروتستانها بیان کردند. کلودیوس در نوشتههای خود معتقد است که ایمان تنها شرط رستگاری است، برتری پیتر را انکار میکند، دعا برای مردگان را بیفایده میداند، به اعمال کلیسا حمله میکند و کلیسا را خطاپذیر میداند.[۳۰][۳۱]
گوتشاک از اوربایس: گوشتاک یک متکلم ساکسون تبار قرن نهمی بود که به دلیل آموزههایش در مورد قضا و قدر و اینکه رستگاری مسیح فقط برای برگزیدگانش بود، به بدعت محکوم شد. دیدگاههای او نسبت به فیض الهی، گوتشالک را به الهام بخش آموزه سولا فیده (رستگاری تنها با داشتن ایمان) برای پروتستانها تبدیل کرد.[۳۲][۳۳][۳۴]
راترامنوس: راترامنوس الهیدانی بود که در سال ۸۶۸ درگذشت. راتراموس معتقد بود که عشای ربانی صرفاً حرکتی نمادین است، بنابراین حضور واقعی مسیح در مراسم عشای ربانی را زیر سؤال برد. راترامنوس نیز به قضا و قدر مجرد اعتقاد داشت. نوشتههای راترامنوس بر الهیدانان پروتستان تأثیر گذاشت و به اصلاحات بعدی کمک کرد.[۳۵]
تندراکیها: جنبشی که کلیسای حواری ارمنی را بهعنوان ساختاری غیر منعطف و مادیگرا مورد انتقاد قرار میدادند، آنها کشیشان خود را داشتند، بر اراده آزاد تأکید داشتند و برای اصلاحات فشار میآوردند.[۳۶]
الفریک از اینشم: پروتستانها به الفریک به عنوان مدرکی برای عدم اعتقاد کلیسای انگلیسی به تغییر جوهری متوسل شدهاند، الفریک در کتابش با نام لاتین Sermo de sacrificio in die pascae (در مورد قربانی در روز عید فصح صحبت کنید) اعتقادتش در مورد عشای ربانی را توضیح میدهد.[۳۷]
برنگار از تور (حدود ۱۰۰۵–۱۰۸۸): از پیشروان اصلاحات بود. او علیه تغییر جوهری نان و شراب استدلال کرد و گفت که این خلاف منطق و کتاب مقدس است و تعلیم داد که بدن و خون در مراسم عشای ربانی «واقعی» نیستند.[۳۸][۳۹][۴۰]
کاتاریسم: گروهی مذهبی بودند که برای اولین بار در نیمه اول قرن یازدهم ظاهر شدند.[۴۱] علیرغم پایبندی به آموزههای دوگانهباوری، معتقدانش میخواستند به شکل نابتری از مسیحیت بازگردند و از عهد جدید به عنوان مرجع اصلی خود استفاده کردند. آنها همچنین گرایشهای ضد روحانیت داشتند، وجود برزخ، مصلوب کردن، دعا برای مقدسین، دعا برای مردگان و تغییر جوهری را انکار کردند.[۴۲] اصلاحات پروتستانی در مناطقی که قبلاً دژهای کاتارها و والدنسیها بودند شکوفا شد. گنجاندن کاتارها به عنوان پیشروان پروتستان موضوعی بحثبرانگیز بودهاست، برخی از مردم در گذشته تلاش میکردند تا کاتارها را به عنوان پروتستان قلمداد کنند، حتی علیه دوگانه باوری آنها نیز استدلالهایی آوردهاند اما شواهد کافی برای اعتقادشان ارائه نشدهاست.[۴۳]
کلیسای بوسنیایی: که کرستجانی نیز نامیده میشود، آنها قدرت مطلقه پاپ را انکار کردند و توسط کلیساهای شرقی و غربی تکفیر شدند. برخی ادعا کردهاند که کلیسای بوسنی یک کلیسای پیشگام قبل از اصلاحات بشمار میآید.[۴۴][۴۵][۴۶]
پاتاریا: گروهی که قرن یازدهم در شمال ایتالیا ساکن بودند و مخالف فساد در کلیسا بودند.[۴۷]
تانچلم: تانچلم یک واعظ قرن دوازدهمی بود که ساختار کلیسای کاتولیک را رد کرد.[۴۸]
پیر آبلار: روشنفکر فرانسوی در حدود سال ۱۱۰۰ میلادی بود، او به جای اینکه به همه چیزهایی که کلیسا بدون چون و چرا اعلام میکند، باور کند، به دنبال آن بود که عقل انسانی را به عنوان یکی از راههای درک معنای کتاب مقدس شریک بداند. در نهایت او را بدعت گذار نامیدند و کتابهایش را سوزاندند.[۴۹] جورج مور، رماننویس، از آبلار به عنوان «نخستین پروتستان» پیش از مارتین لوتر یاد میکند.[۵۰]
پیتر از برویس: اصلاح طلب فرانسوی بود که علیه کلیسای کاتولیک جنگید، او غسل تعمید نوزادان و وجود تصاویر مذهبی را انکار میکرد.[۵۱]
هنری از لوزان: موعظه گر فرانسوی که پیروانش را هنریکان مینامیدند، هنری روحانیان کاتولیک را به خاطر ثروتشان محکوم میکرد.[۵۲]
آرنولد از برشا: آرنولد به ثروت اندوزی اسقفهای کاتولیک حمله کرد، او در سال ۱۱۵۵ به دار آویخته شد.[۵۳]
یواخیمیان: تفاسیر خود یواخیم از فیوره پیشبینیکننده تحولات هرمنوتیک پروتستانی بود.[۵۴]
والدوسیها: جنبشی در قرن دوازدهم بود که اغلب به عنوان پیشروان اصلاحات در نظر گرفته میشود. والدوسیها نوزادان را تعمید نمیدادند و استفاده از آمرزشنامه را رد میکردند، همچنین تغییر جوهری را انکار کردند. والدوسیها میخواستند در فقر و سادگی از عیسی پیروی کنند. آنها بعداً به اصلاحات پروتستانی پیوستند.[۵۵][۵۶] جنبش والدوسیها توسط پیتر والدوس آغاز شد، آنها با نهاد پاپ و ثروت اندوزی کلیسا مخالفت کردند، با این حال آنها در مراسم مقدس کلیسای کاتولیک شرکت میکردند.[۵۷]
فراتیچلی: فراتیچلیها یا فرانسیسکنها گروهی افراطی در قرن دوازدهم بودند. فراتیچلی بر عرفای پروتستان تأثیراتی گذاشتند.[۵۸]
جان، پادشاه انگلستان: در طول اصلاحات، شاه جان به عنوان یک قهرمان و به عنوان یک شهید پروتستانی شناخته میشود که به دلیل سرپیچی از پاپ بعنوان بدعت گذار شناخته شد و از سوی پاپ تکفیر شد. شاه جان توسط جان فاکس و جان بیل ستایش شده.[۵۹][۶۰][۶۱]
دانته آلیگیری: بنا به اعتقاد برخی پروتستانهای اولیه، مانند جان فاکس و جان بیل، دانته به دلیل نوشتن آثاری مثل "Monarchia" (سلطنت) با برتری پاپ مخالف بود.[۶۲] علیرغم اینکه بسیاری از نویسندگان ادعا میکنند دانته یک پروتستان پیشرو است، دیدگاههای دینی او همچنان با آیین کاتولیک، مانند برزخ، همسو بود.[۶۳]
مارسیلیوس پادوایی (متولد ۱۲۷۰ میلادی): مارسیلیوس در برخی منابع از پیشروان اصلاحات نام برده میشود. مارسیلیوس معتقد بود که تنها منبع حقیقت برای یک مسیحی متون مقدس هستند در نتیجه اقتدار نهایی کلیسا را رد کرد. مارسیلیوس معتقد بود که اطاعت از احکام پاپ برای رستگاری ضروری نیست و معتقد بود که نظام ایجاد شده توسط پاپ، نظامی انسانی است و نه الهی. اعتقادات مارسیلیوس تا حد زیادی با اصلاح طلبان پروتستان مطابقت داشت.[۶۴]
ویلیام اکام: آثار فلسفی اکام بر لوتر و فلسفه پروتستان تأثیر گذاشت. لوتر فلسفه قومی اکام را به پروتستانیسم منتقل کرد.[۶۵][۶۶] تأکید اکام بر کتاب مقدس را میتوان بر آثار پروتستانی مشاهده کرد.[۶۷]
توماس برادواردین: معلم در آکسفورد بود. برادواردین به آموزه قضا و قدراعتقاد داشت، توماس در سال ۱۳۴۹ درگذشت.[۶۸]
گریگوری ریمینی (۱۳۰۰ – نوامبر ۱۳۵۸): متکلم ایتالیایی بود. آموزههای او بر اصلاح طلبان پروتستان بعدی تأثیر گذاشت. ریمینی به ناتوانی انسان در انجام یک زندگی اخلاقی بدون فیض الهی و به قضا و قدر اعتقاد داشت.[۶۹]
دوستان خدا: دوستان خدا یا Gottesfreunde یک گروه مسیحی قرن چهاردهمی در آلمان بودند، برخی از رهبران جنبش به دلیل انتقاد از کلیسای کاتولیک اعدام شدند، جنبش اصلاحات پروتستان را پیشبینی کرد. جنبش Gottesfreunde یک جنبش مردمی دموکراتیک بود که بر تقوا، فداکاری و تقدس تأکید داشت.[۷۰]
فرانچسکو پترارک: بسیاری از محققان پترارک را یک پروتستان اولیه میدانند که عقاید پاپ را به چالش میکشد.[۷۱][۷۲][۷۳][۷۴][۷۵]
استریگولنیکی: استریژینولکی جنبشی در قرن چهاردهم روسیه بود که علیه صومعهها، مقامات رده بالای روحانی بود البته احتمالاً جنبش اقدام به شمایل شکنی نیز کردهاست.[۷۶] این بحث وجود دارد که آیا استریگولنیکیها شبیه به جنبش پروتستان بودند یا بیشتر «بدعت گذار» بودند.[۷۷]
لولاردی: جنبشی در قرن چهاردهم بود که بر اهمیت کتاب مقدس تأکید کرد، تغییر جوهری را انکار کرد و نظام پاپ را مردود میدانست. این جنبش توسط جان ویکلیف آغاز شد.[۷۸]
هوسیها (قرن پانزدهم میلادی): گروهی در بوهمیا بودند که توسط یان هوس، که تحت تأثیر نوشتههای جان ویکلیف بود، تأسیس شد.[۷۹][۸۰] یان هوس به زیادهرویها حمله میکرد و معتقد بود که کتابهای مقدس تنها حجت برای بشریت است.[۸۱]
تابوریتیان: جناحی از جنبش هوسی بودند، آنها تغیر جوهوری، تکریم قدیسان، دعا برای اموات، رفتار افراطی، اعتراف به روحانیون و ترک سوگند را انکار میکردند.[۸۲]
اوتراکوییست: اصرار بر اشتراک در دو نوع، فقر حواریون، «موعظه رایگان انجیل» و استفاده از زبان چکیدر خواندن کتاب مقدس.[۸۳]
لورنزو والا: از سنت خطا ناپذیز بودن کلیسا تبری جست به همین دلیل برخی او را پیشرو پروتستان مینامند. خود مارتین لوتر، لورنزو والا را ستود.[۸۴][۸۵] او بهسبب اثر جنجالی خود یعنی کنکاش در عطیه کنستانتین و اثبات جعلیبودن آن شناخته میشود. عطیه کنستانتین که ادعا میشده که از زمان کنستانتین بزرگ به پاپها اهدا شده و قسمت عمدهای از اروپا را تحت کنترل آنها قرار میدادهاست، در قرن پانزدهم مورد بررسی جدی والا قرار گرفت و او اثبات کرد که این سند جعلی است، بنابراین یکی از ضربههای جدی به پیکره کلیسا در این قرن از سوی لورنزو والا واردشده است.
یوهانس فون گوخ: گوخ اعتقاد داشت که کتاب مقدس مرجع عالی آموزه است و رهبانیت را زیر سؤال برد.[۸۶]
یوهان روکرات فون وزل: یوهان به زیاده خواهیهای کلیسا حمله کرد و تجرد کشیشی و قدرت پاپ را مردود میدانست. او به جبر و به کلیسا نامرئی اعتقاد داشت و معتقد بود که کتاب مقدس تنها مرجع قابل اعتماد است.[۸۷]
وسل گانفورت: وسل به رفتارهای افراطی حمله کرد، تغییر جوهری را رد کرد و معتقد بود پاپ از خطا مبری نیست.[۸۸][۸۹] البته برخی از کاتولیکها مدعی هستند که یکی دانستن وسل با پروتستانیسم مبالغه است.[۹۰] یوهان گیلر فون کایزربرگ (متولد ۱۴۴۵): دغدغه یوهانس اصلاحات اخلاقی در استراسبورگ بود و در مورد عدالت خدا موعظه میکرد. اصلاحات او زمینهساز اصلاحات پروتستان در استراسبورگ شد.[۹۱]
جیرولامو ساونارولا: واعظ و اصلاح طلب ایتالیایی بود، او در سال ۱۴۵۲ به دنیا آمد و در سال ۱۴۹۸ درگذشت. مورخان معتقدند که ساونارولا بر لوتر و احتمالاً جان کالوین نیز تأثیر گذاشتهاست.[۹۲] او علیرغم داشتن عقاید مشترک که با کاتولیک همسو بود، مانند پروتستانها به فیض الهی اعتقاد داشت. ساونارولا اعلام کرد که کارهای نیک علت جبر نیست بلکه نتیجه جبر است.[۹۳] پیروان او را پیانونی مینامیدند.[۹۴] ساونارولا هرگز کلیسای کاتولیک را رها نکرد، با این حال اعتراضات او به فساد دستگاه پاپ، تکیه بر کتاب مقدس به عنوان راهنمای اصلی، ساونارولا را با اصلاحات پیوند میدهد.[۹۵] اگرچه برخی در مورد جایگاه جیرولامو ساونارولا به عنوان یک پروتستان پیشرو بحث میکنند.[۹۶]
جووانی پیکو دلا میراندولا: میراندولا ۹۰۰ رساله علیه رم منتشر کرد، جایی که او استدلال کرد که «این بدن من است» و باید به صورت نمادین دیده شود و هیچ تصویری نباید مورد ستایش قرار گیرد. پیکو همچنین از ستایشگران جیرولامو ساونارولا بود.[۹۷]
یوهان ریشلین: هنگامی که اصلاحات پروتستانی آغاز شد، کلیسای کاتولیک را ترک نکرد، اما همواره مشکوک به داشتن گرایش به ایدههای اصلاحی بود.[۹۸] بعدها، نوهاش فیلیپ ملانشتن به اصلاحات پروتستان پیوست.[۹۹]
یوهانس فون استاپیتز: یوهانس در سال ۱۴۶۰ به دنیا آمد و به عنوان مافوق لوتر در محفل سنت آگوستین خدمت میکرد، استاپیتز بر دکترین انتخاب بدون قید و شرط تأکید داشت.[۱۰۰]
ژاک لوفور دتپل: از پیشروان لوتر در فرانسه بود و دکترین رستگاری از طریق ایمان به عنوان یکی از ایدههای او مطرح میشود.[۱۰۱] او همچنین تفسیرهایی بر کتاب مقدس نوشت که بر مارتین لوتر تأثیر گذاشت.[۱۰۲]
دسیدریوس اراسموس: اراسموس تنها ۲۰ سال قبل از لوتر در هلند به دنیا آمد. علیرغم اینکه اراسموس از بسیاری از اصلاحات رادیکال که لوتر به اجرا درآورد حمایت نکرد، در عین حال نسبت به برخی از عقاید لوتر همدل بود و برخی از ایدههای او را پیشبینی میکرد، مخصوصاً در مورد اینکه همه باید بتوانند کتاب مقدس را به زبان خود بخوانند. اراسموس گاهی اوقات زمانی که لوتر دچار مشکل میشد از او دفاع میکرد، اما از همه آموزههای او دفاع نکرد زیرا احساس میکرد که آموزه sola fide بیش از حد تفرقه برانگیز است. معاصران اراسموس او را متهم به «گذاشتن تخمی کردند که لوتر از آن تخم بیرون آورد».[۱۰۳]
جستارهای وابسته
- کالوینیسم آگوستین
- مقایسه کاتاریسم و پروتستانتیسم
- تاریخ پروتستانیسم
- لندمارکیسم
- موعظه
- دنباله خون
- کلیسای ارتدکس توحیدی اتیوپی
- مسیحیت پیشا-ارتدوکس
منابع
- ↑ "Worms: world's largest Reformation Monument". Fotoeins Fotografie (به انگلیسی). 2017-05-15. Retrieved 2021-12-31.
- ↑ Walther, Daniel (1968). "Were the Albigenses and Waldenses Forerunners of the Reformation?". Andrews University Seminary Studies. 6 (2).
- ↑ "Forerunners of the Reformation". Musée protestant. Retrieved 2021-11-20.
- ↑ Daniels, David D. "Honor the Reformation's African roots". The Commercial Appeal (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-28.
- ↑ "Martin Luther and Ethiopian Christianity: Historical Traces | The University of Chicago Divinity School". divinity.uchicago.edu. Retrieved 2022-01-28.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2022-01-27.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-11-17.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-23.
- ↑ Robeck, Cecil M, Jr (2010), "Montanism and Present Day 'Prophets'", Pneuma: The Journal of the Society for Pentecostal Studies, 32 (3): 413, doi:10.1163/157007410x531934.
- ↑ "Oneness Pentecostal Origins by Thomas Weisser". 16 May 1996. Retrieved 2020-09-15.
- ↑ "Tertullian: The Montanists". www.tertullian.org. Retrieved 2022-07-03.
- ↑ William H. Brackney, Historical Dictionary of Radical Christianity (Scarecrow Press, 2012 [[[شماره استاندارد بینالمللی کتاب|شابک]] ۹۷۸−۰−۸۱۰۸−۷۱۷۹−۳]), p. 31.
- ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume III: Nicene and Post-Nicene Christianity. A.D. 311-600 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-12-21.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume III: Nicene and Post-Nicene Christianity. A.D. 311-600 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-12-21.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume III: Nicene and Post-Nicene Christianity. A.D. 311-600 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-21.
- ↑ G. Hunter, David (1987). "Resistance to the Virginal Ideal in Late-Fourth-Century Rome: The Case of Jovinian" (PDF). Theological Studies. 48: 45–64. doi:10.1177/004056398704800103. Archived from the original (PDF) on 21 December 2021. Retrieved 25 January 2023.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume III: Nicene and Post-Nicene Christianity. A.D. 311-600 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-12-21.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume III: Nicene and Post-Nicene Christianity. A.D. 311-600 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-12-21.
- ↑ "Accounts of the Waldenses". Sketches of the Waldenses. Religious Tract Society. 1846. p. 18. Retrieved 2 March 2022.
[...] returning to the region of the Alps, he [Vigilantius] found a body of Christians like-minded with himself; with these he gladly united, and laboured.
- ↑ "Philip Schaff: NPNF1-01. The Confessions and Letters of St. Augustine, with a Sketch of his Life and Work - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-24.
But, on the other hand, Augustin is, of all the fathers, nearest to evangelical Protestantism, and may be called, in respect of his doctrine of sin and grace, the first forerunner of the Reformation. The Lutheran and Reformed churches have ever conceded to him, without scruple, the cognomen of Saint, and claimed him as one of the most enlightened witnesses of the truth and most striking examples of the marvellous power of divine grace in the transformation of a sinner. It is worthy of mark, that his Pauline doctrines, which are most nearly 22 akin to Protestantism, are the later and more mature parts of his system, and that just these found great acceptance with the laity. The Pelagian controversy, in which he developed his anthropology, marks the culmination of his theological and ecclesiastical career, and his latest writings were directed against the Pelagian Julian and the Semi-Pelagians in Gaul, who were brought to his notice by two friendly laymen, Prosper and Hilary. These anti-Pelagian works have wrought mightily, it is most true, upon the Catholic church, and have held in check the Pelagianizing tendencies of the hierarchical and monastic system, but they have never passed into its blood and marrow. They waited for a favourable future, and nourished in silence an opposition to the prevailing system. All the Reformers in the outset, Melanchthon and Zwingle among them, adopted his denial of free will and his doctrine of predestination, and sometimes even went beyond him into the abyss of supralapsarianism, to cut out the last roots of human merit and boasting
{{cite web}}
: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ White, James (2000-04-11). "Catholic Legends And How They Get Started: An Example (Sermon 131)". Alpha and Omega Ministries (به انگلیسی). Retrieved 2022-05-06.
These comments are in reference to the heresy of Pelagianism, which Augustine had been battling in the church in North Africa. This sermon, delivered September 23, 416, begins, ironically, with an exposition of John 6:53 that is directly contradictory to modern Roman teaching on the doctrine of transubstantiation. Since so few take the time to actually read the contexts of the statements about which arguments are based in patristic sources, I provide the first two sections of this sermon, which show us the direction that Augustine was taking:
- ↑ "Did Tertullian and St. Augustine Deny the Real Presence?". Catholic Answers. Retrieved 2022-05-06.
- ↑ "Paulician". Encyclopædia Britannica. Retrieved 1 March 2019.
- ↑ Nikolin, Svetlana (2008). "Pavlikijani ili banatski Bugari" [Paulicians or Banat Bulgarians]. XXI Vek (به صرب و کرواتی). 3: 15–16. Retrieved 1 March 2019.
- ↑ Garsoïan, Nina G. (1967). The Paulician heresy: a study of the origin and development of Paulicianism in Armenia and the Eastern Provinces of the Byzantine empire. Walter de Gruyter. pp. 13–26. ISBN 978-3-11-134452-2.
- ↑ "Byzantine Empire – The age of Iconoclasm: 717–867". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-29.
- ↑ Schildgen, Brenda Deen (2008). "Destruction: Iconoclasm and the Reformation in Northern Europe". Heritage or Heresy: 39–56. doi:10.1057/9780230613157_3. ISBN 978-1-349-37162-4.
- ↑ Herrin, Judith (2009-09-28). Byzantium: The Surprising Life of a Medieval Empire (به انگلیسی). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-14369-9.
- ↑ Raaijmakers, Janneke (2017). "Claudius. Self-styling in early medieval debate: Self-styling in early medieval debate".
{{cite journal}}
: Cite journal requires|journal=
(help) - ↑ F. L. Cross; E. A. Livingstone, eds. (13 March 1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church, 3rd edition. USA: Oxford University Press. pp. 359. ISBN 0-19-211655-X.
- ↑ F. L. Cross; E. A. Livingstone, eds. (13 March 1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church, 3rd edition. USA: Oxford University Press. pp. 359. ISBN 0-19-211655-X.
- ↑ "Gottschalk Of Orbais | Roman Catholic theologian". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ caryslmbrown (2017-07-18). "Reformation parallels: the case of Gottschalk of Orbais". Doing History in Public (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ Lockridge, Kenneth R. "Gottschalk "Fulgentius" of Orbais".
{{cite journal}}
: Cite journal requires|journal=
(help) - ↑ "Ratramnus | Benedictine theologian | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-11-21.
- ↑ Payaslian, Simon (2011-06-30). The Political Economy of Human Rights in Armenia: Authoritarianism and Democracy in a Former Soviet Republic (به انگلیسی). Bloomsbury Publishing. p. 52. ISBN 978-0-85772-005-4.
Foreshadowing the Protestant Reformation in Europe, the Tondrakians criticized the Armenian church as too rigidly structured and too materialist in orientation and pressed for reforms. They preferred to elect their own priests independent of the Armenian Church hierarchy and stressed individual free will and egalitarianism, which they believed more accurately represended the authentic principles and practices of Christianity
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 255. .
- ↑ Minton, Gretchen E. (2014-01-26). John Bale's 'The Image of Both Churches' (به انگلیسی). Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-007-7296-0.
Berengar of Tours was an 11th-century theologian who argued that the doctrine of transubstantiation was contrary to reason and unsupported by scripture
- ↑ Minton, Gretchen E. (2014-01-26). John Bale's 'The Image of Both Churches' (به انگلیسی). Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-007-7296-0.
Berengar of Tours was an 11th-century theologian who argued that the doctrine of transubstantiation was contrary to reason and unsupported by scripture
- ↑ Jung, Emma; Franz, Marie-Luise von (1998). The Grail Legend (به انگلیسی). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-00237-8.
Berengar of Tours (first half og the eleventh century), whose views occasioned the dispute known as the Second Eucharistic Controversy. Berengar aught that the body and the blood of the Lord were no "real" in the Eucharist but a specific image or likeleness ("figuram quandam similitudinem"). He was thus a forerunner of the Reformers.
- ↑ "Cathari | Christian sect". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-29.
- ↑ Walther, Daniel (1968). "Were the Albigenses and Waldenses Forerunners of the Reformation?". Andrews University Seminary Studies. 6 (2).
- ↑ Walther, Daniel (1968). "Were the Albigenses and Waldenses Forerunners of the Reformation?". Andrews University Seminary Studies. 6 (2).
- ↑ Markowitz, AvFran (2010). Sarajevo: A Bosnian Kaleidoscope.
- ↑ Markowitz, AvFran (2010). Sarajevo: A Bosnian Kaleidoscope.
- ↑ Bringa, Tone (2020-09-01). Being Muslim the Bosnian Way: Identity and Community in a Central Bosnian Village (به انگلیسی). Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-5178-2.
The Bosnian Church has, however, been described primarily as a heretic Catholic sect. It has furthermore been seen as a forerunner to the Protestants
- ↑ Reddy, Mike Megrove (2017). "The forms of communication employed by the Protestant Reformers and especially Luther and Calvin" (PDF). Pharos Journal of Theology. 98.
The Pre-Reformers: All groups that spoke out against the church were regarded as "heretical" groups. In the same light, the present-day church considers those individuals that questioned the church "doctrine" and "teachings" as heretics. McCallum (2002:n.p.) states that there were eight heretical groups of pre-reformers between the 12th and 15th centuries during the various European regions. McCallum 2002:n.p. mentions them as follows:
- Flagellants were in 1259. They marched with only loincloths through the streets crying out to God to show mercy on them (McCallum 2002:n.p.). In 1349 they were condemned.
- Then there was a variety of lay groups known as Beguines who had no specific set of forms (McCallum, 2002;n.p.). They were followers of Lambert le Begue who was a stammerer.
- In the 12th century Tanchelm preached in the diocese of Utrecht. He denied the author of the pope and the church and attacked the structure of the Catholic Church (McCallum, 2002:n.p.).
- Peter of Bruys in the 12th century also rejected christening of infants. He rejected prayers for the dead, the Eucharist veneration of the cross and ecclesiastical ceremonies (McCallum, 2002:n.p.).
- In the first half of 12th century Henry of Lausanne preached in what is known as France. His followers were known as the Henricans. The clergy were condemned for the love of wealth and power by Henry of Lausanne (McCallum, 2002:n.p.).
- The Adamists engaged in behaviour that was socially unacceptable and indulged in the practice of nude worship.
- Arnold of Brescia wanted the church to follow Christian ideals (McCallum 2002:n.p.). He attacked the bishops for their dishonest gains. He was hanged in 1155 and his body was burned.
- The Pataria, in Northern Italy were in reaction to the corruption which was taking place in the church. McCallum (2002:n.p.) states that the self-indulgent practices within the Roman Catholic Church were also opposed by other smaller movements.
- ↑ Reddy, Mike Megrove (2017). "The forms of communication employed by the Protestant Reformers and especially Luther and Calvin" (PDF). Pharos Journal of Theology. 98.
The Pre-Reformers: All groups that spoke out against the church were regarded as "heretical" groups. In the same light, the present-day church considers those individuals that questioned the church "doctrine" and "teachings" as heretics. McCallum (2002:n.p.) states that there were eight heretical groups of pre-reformers between the 12th and 15th centuries during the various European regions. McCallum 2002:n.p. mentions them as follows:
- Flagellants were in 1259. They marched with only loincloths through the streets crying out to God to show mercy on them (McCallum 2002:n.p.). In 1349 they were condemned.
- Then there was a variety of lay groups known as Beguines who had no specific set of forms (McCallum, 2002;n.p.). They were followers of Lambert le Begue who was a stammerer.
- In the 12th century Tanchelm preached in the diocese of Utrecht. He denied the author of the pope and the church and attacked the structure of the Catholic Church (McCallum, 2002:n.p.).
- Peter of Bruys in the 12th century also rejected christening of infants. He rejected prayers for the dead, the Eucharist veneration of the cross and ecclesiastical ceremonies (McCallum, 2002:n.p.).
- In the first half of 12th century Henry of Lausanne preached in what is known as France. His followers were known as the Henricans. The clergy were condemned for the love of wealth and power by Henry of Lausanne (McCallum, 2002:n.p.).
- The Adamists engaged in behaviour that was socially unacceptable and indulged in the practice of nude worship.
- Arnold of Brescia wanted the church to follow Christian ideals (McCallum 2002:n.p.). He attacked the bishops for their dishonest gains. He was hanged in 1155 and his body was burned.
- The Pataria, in Northern Italy were in reaction to the corruption which was taking place in the church. McCallum (2002:n.p.) states that the self-indulgent practices within the Roman Catholic Church were also opposed by other smaller movements.
- ↑ dePrater, William A. (2015-03-25). God Hovered Over the Waters: The Emergence of the Protestant Reformation (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. p. 37. ISBN 978-1-4982-0454-5.
(Chapter name: Forerunners of the Protestant Reformation) Despite the failure of the efforts atr a reformation of the church's governance, there were efforts to reform the church's theology and manner of faith. Yet the church was slow to change, Peter Aberlard, a Frenchmand sought to include human reason as one of the means of understanding the meanings of scripture.
- ↑ O'Brien, Peggy. Heloise and Abelard. Irish Times. https://www.irishtimes.com/culture/books/heloise-and-abelard-the-more-the-story-is-retold-the-deeper-their-grave-in-paris-grows-1.3855724
- ↑ Kim, Elijah Jong Fil (2012-04-06). The Rise of the Global South: The Decline of Western Christendom and the Rise of Majority World Christianity (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. p. 201. ISBN 978-1-61097-970-2.
Peter bruys became one of the earliest leaders of the Reformation, rejecting images, infant baptism,
- ↑ Reddy, Mike Megrove (2017). "The forms of communication employed by the Protestant Reformers and especially Luther and Calvin" (PDF). Pharos Journal of Theology. 98.
The Pre-Reformers: All groups that spoke out against the church were regarded as "heretical" groups. In the same light, the present-day church considers those individuals that questioned the church "doctrine" and "teachings" as heretics. McCallum (2002:n.p.) states that there were eight heretical groups of pre-reformers between the 12th and 15th centuries during the various European regions. McCallum 2002:n.p. mentions them as follows:
- Flagellants were in 1259. They marched with only loincloths through the streets crying out to God to show mercy on them (McCallum 2002:n.p.). In 1349 they were condemned.
- Then there was a variety of lay groups known as Beguines who had no specific set of forms (McCallum, 2002;n.p.). They were followers of Lambert le Begue who was a stammerer.
- In the 12th century Tanchelm preached in the diocese of Utrecht. He denied the author of the pope and the church and attacked the structure of the Catholic Church (McCallum, 2002:n.p.).
- Peter of Bruys in the 12th century also rejected christening of infants. He rejected prayers for the dead, the Eucharist veneration of the cross and ecclesiastical ceremonies (McCallum, 2002:n.p.).
- In the first half of 12th century Henry of Lausanne preached in what is known as France. His followers were known as the Henricans. The clergy were condemned for the love of wealth and power by Henry of Lausanne (McCallum, 2002:n.p.).
- The Adamists engaged in behaviour that was socially unacceptable and indulged in the practice of nude worship.
- Arnold of Brescia wanted the church to follow Christian ideals (McCallum 2002:n.p.). He attacked the bishops for their dishonest gains. He was hanged in 1155 and his body was burned.
- The Pataria, in Northern Italy were in reaction to the corruption which was taking place in the church. McCallum (2002:n.p.) states that the self-indulgent practices within the Roman Catholic Church were also opposed by other smaller movements.
- ↑ Reddy, Mike Megrove (2017). "The forms of communication employed by the Protestant Reformers and especially Luther and Calvin" (PDF). Pharos Journal of Theology. 98.
The Pre-Reformers: All groups that spoke out against the church were regarded as "heretical" groups. In the same light, the present-day church considers those individuals that questioned the church "doctrine" and "teachings" as heretics. McCallum (2002:n.p.) states that there were eight heretical groups of pre-reformers between the 12th and 15th centuries during the various European regions. McCallum 2002:n.p. mentions them as follows:
- Flagellants were in 1259. They marched with only loincloths through the streets crying out to God to show mercy on them (McCallum 2002:n.p.). In 1349 they were condemned.
- Then there was a variety of lay groups known as Beguines who had no specific set of forms (McCallum, 2002;n.p.). They were followers of Lambert le Begue who was a stammerer.
- In the 12th century Tanchelm preached in the diocese of Utrecht. He denied the author of the pope and the church and attacked the structure of the Catholic Church (McCallum, 2002:n.p.).
- Peter of Bruys in the 12th century also rejected christening of infants. He rejected prayers for the dead, the Eucharist veneration of the cross and ecclesiastical ceremonies (McCallum, 2002:n.p.).
- In the first half of 12th century Henry of Lausanne preached in what is known as France. His followers were known as the Henricans. The clergy were condemned for the love of wealth and power by Henry of Lausanne (McCallum, 2002:n.p.).
- The Adamists engaged in behaviour that was socially unacceptable and indulged in the practice of nude worship.
- Arnold of Brescia wanted the church to follow Christian ideals (McCallum 2002:n.p.). He attacked the bishops for their dishonest gains. He was hanged in 1155 and his body was burned.
- The Pataria, in Northern Italy were in reaction to the corruption which was taking place in the church. McCallum (2002:n.p.) states that the self-indulgent practices within the Roman Catholic Church were also opposed by other smaller movements.
- ↑ Lundin, Roger (1993). The Culture of Interpretation: Christian Faith and the Postmodern World (به انگلیسی). Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-0636-9.
Joachimite interpretation itself prefigured later developments in Protestant and romantic hermeneutics.
- ↑ "Waldenses | Description, History, & Beliefs". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ Walther, Daniel (1968). "Were the Albigenses and Waldenses Forerunners of the Reformation?". Andrews University Seminary Studies. 6 (2).
- ↑ "Pierre Valdo (1140-1217) and the Waldenses". Musée protestant. Retrieved 2021-12-31.
- ↑ "Spiritual | religious order". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ Perry, Curtis; Watkins, John (2009-05-07). Shakespeare and the Middle Ages (به انگلیسی). OUP Oxford. pp. 86, 82. ISBN 978-0-19-160967-1.
John Bale and John Foxed honored John as a proto-Protestant martyr who suffered excommunication for his defiance of Innocent III
- ↑ Tomaini, Thea (2017). The Corpse as Text: Disinterment and Antiquarian Enquiry, 1700-1900 (به انگلیسی). Boydell & Brewer. ISBN 978-1-78327-194-8.
- ↑ Groves, Beatrice (2006-11-30). Texts and Traditions: Religion in Shakespeare 1592 - 1604 (به انگلیسی). Clarendon Press. ISBN 978-0-19-151414-2.
- ↑ Saglia, Diego (2005). British Romanticism and Italian Literature: Translating, Reviewing, Rewriting. p. 261.
- ↑ Crisafulli, Edoardo (2003). The Vision of Dante: Cary's Translation of The Divine Comedy (به انگلیسی). Troubador Publishing Ltd. ISBN 978-1-899293-09-4.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-12-23.
- ↑ Covington, Jesse; McGraw, Bryan T.; Watson, Micah (2012-11-16). Natural Law and Evangelical Political Thought (به انگلیسی). Lexington Books. ISBN 978-0-7391-7323-7.
- ↑ Ockham), William (of (2021-05-06). William of Ockham: Questions on Virtue, Goodness, and the Will William Ockham: Qstns Virt Gdn Will (به انگلیسی). Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-49838-8.
- ↑ McGregor, Peter John; Rowland, Tracey (2022-01-20). Healing Fractures in Contemporary Theology (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. ISBN 978-1-72526-610-0.
- ↑ dePrater, William A. (2015-03-25). God Hovered Over the Waters: The Emergence of the Protestant Reformation (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. ISBN 978-1-4982-0454-5.
(Chapter name: Forerunners of the Protestant reformation) Bradwardine in his study of Augustinian theology came to an understanding of the doctrine of predestination as a positive affirmation of Gd's benevolent grace unto us.
- ↑ "Gregory Of Rimini | Italian philosopher". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-29.
- ↑ "Friends of God | religious group | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-11-25.
- ↑ Abigail Brundin (2016). Vittoria Colonna and the Spiritual Poetics of the Italian Reformation. Taylor & Francis. p. 10. ISBN 978-1-317-00106-5.
- ↑ Enrica Zanin; Rémi Vuillemin; Laetitia Sansonetti; Tamsin Badcoe, eds. (2020). The Early Modern English Sonnet. Manchester University Press. ISBN 978-1-5261-4441-6.
- ↑ Alessandra Petrina, ed. (2020). Petrarch's 'Triumphi' in the British Isles. Modern Humanities Research Association. p. 6. ISBN 978-1-78188-882-7.
- ↑ William J. Kennedy (2004). The Site of Petrarchism Early Modern National Sentiment in Italy, France, and England. Johns Hopkins University Press. p. 3. ISBN 978-0-8018-8126-8.
- ↑ Paulina Kewes, ed. (2006). The Uses of History in Early Modern England. Huntington Library. p. 143. ISBN 978-0-87328-219-2.
- ↑ Michalski, Sergiusz (2013-01-11). Reformation and the Visual Arts: The Protestant Image Question in Western and Eastern Europe (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-134-92102-7.
in the middle of the fourteenth century the Strigolniki heresy broke out in Russia, chiefly in the cities in the north of the country, which gave this movement a proto-Reformation character
- ↑ Belich, James (2022-07-19). The World the Plague Made: The Black Death and the Rise of Europe (به انگلیسی). Princeton University Press. ISBN 978-0-691-22287-5.
- ↑ "Lollard | English religious history". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ "Jan Hus | Biography, Reforms, Beliefs, Death, & Facts". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ "Jan Hus | Biography, Reforms, Beliefs, Death, & Facts". Britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-10-27.
- ↑ "Jan Hus (1369-1415) and the Hussite wars (1419-1436)". museéprotestant.
{{cite web}}
: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2022-02-28.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2022-02-28.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-23.
- ↑ "Lorenzo Valla | Italian humanist | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-27.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294–1517 – Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-11-14.
John Pupper, 1400–1475, usually called John of Goch from his birthplace, a hamlet on the lower Rhine near Cleves, seems to have been trained in one of the schools of the Brothers of the Common Life, and then studied in Cologne and perhaps in Paris. He founded a house of Augustinians near Mecheln, remaining at its head till his death. His writings were not published till after the beginning of the Reformation. He anticipated that movement in asserting the supreme authority of the Bible. The Fathers are to be accepted only so far as they follow the canonical Scriptures. In contrast to the works of the philosophers and the Schoolmen, the Bible is a book of life; theirs, books of death.1167 He also called in question the merit of monastic vows and the validity of the distinction between the higher and lower morality upon which monasticism laid stress. What is included under the higher morality is within the reach of all Christians and not the property of monks only. He renounced the Catholic view of justification without stating with clearness the evangelical theory These three German theologians, Goch, Wesel and Wessel, were quietly searching after the marks of the true Church and the doctrine of justification by faith in Christ alone. Without knowing it, they were standing on the threshold of the Reformation.
{{cite web}}
: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294–1517 – Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-11-14.
John Ruchrath von Wesel, d. 1481, attacked the hierarchy and indulgences and was charged on his trial with calling in question almost all the distinctive Roman Catholic tenets. He was born in Oberwesel on the Rhine between Mainz and Coblentz. He taught at the University of Erfurt and, in 1458, was chosen its vice-rector. Luther bore testimony to his influence when he said, "I remember how Master John Wesalia ruled the University of Erfurt by his writings through the study of which I also became a master."1169 Leaving Erfurt, he was successively professor in Basel and cathedral preacher in Mainz and Worms. In 1479, Wesel was arraigned for heresy before the Inquisition at Mainz.1170 Among the charges were that the Scriptures are alone a trustworthy source of authority; the names of the predestinate are written in the book of life and cannot be erased by a priestly ban; indulgences do not profit; Christ is not pleased with festivals of fasting, pilgrimages or priestly celibacy; Christ’s body can be in the bread without any change of the bread’s substance: pope and councils are not to be obeyed if they are out of accord with the Scriptures; he whom God chooses will be saved irrespective of pope and priests, and all who have faith will enjoy as much blessedness as prelates. Wesel also made the distinction between the visible and the invisible Church and defined the Church as the aggregation of all the faithful who are bound together by love—collectio omnium fidelium caritate copulatorum. In his trial, he was accused of having had communication with the Hussites. In matters of historical criticism, he was also in advance of his age, casting doubt upon some of the statements of the Athanasian Creed, abandoning the application of the term Catholic to the Apostles’ Creed and pronouncing the addition of the filioque clause—and from the Son—unwarranted. The doctrines of indulgences and the fund of merit he pronounced unscriptural and pious frauds. The elect are saved wholly through the grace of God—sola Dei gratia salvantur electi. These three German theologians, Goch, Wesel and Wessel, were quietly searching after the marks of the true Church and the doctrine of justification by faith in Christ alone. Without knowing it, they were standing on the threshold of the Reformation.
{{cite web}}
: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2022-01-27.
- ↑ "The forms of communication employed by the Protestant Reformers and especially Luther and Calvin" (PDF). Pharos Journal of Theology. 98. 2016.
John of Wessel was one member in the group who attacked indulgences (Reddy 2004:115). The doctrine of justification by faith alone was the teaching of John of Wessel (Kuiper 1982:151). He rejected the doctrine of transubstantiation where it is believed when the priest pronounces the sacraments then the wine and bread in turned into the real body and blood of Christ
- ↑ "CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: John Wessel Goesport (Gansfort)". www.newadvent.org. Retrieved 2022-01-27.
- ↑ dePrater, William A. (2015-03-25). God Hovered Over the Waters: The Emergence of the Protestant Reformation (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. ISBN 978-1-4982-0454-5.
(Chapter name: forerunners of the Protestant reformation) Yet his modest ethnical reforms would lay the grounwork for the later Protestant Reformation movement at Strasbourg.
- ↑ "How did Savonarola influence the Reformation and Counter-Reformation – DailyHistory.org". dailyhistory.org. Retrieved 2021-10-29.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". ccel.org. Retrieved 2021-11-17.
- ↑ "Italy - Savonarola | Britannica". www.britannica.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-19.
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی) (11th ed.). Cambridge University Press. .
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی) (11th ed.). Cambridge University Press. .
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-23.
- ↑ This article incorporates text from a publication now in the public domain: . دانشنامه آمریکانا. 1920.
- ↑ dePrater, William A. (2015-03-25). "Forerunners of the Protestant reformation". God Hovered Over the Waters: The Emergence of the Protestant Reformation (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. p. 43. ISBN 978-1-4982-0454-5.
- ↑ dePrater, William A. (2015-03-25). God Hovered Over the Waters: The Emergence of the Protestant Reformation (به انگلیسی). Wipf and Stock Publishers. pp. 42–43. ISBN 978-1-4982-0454-5.
- ↑ "Philip Schaff: History of the Christian Church, Volume VI: The Middle Ages. A.D. 1294-1517 - Christian Classics Ethereal Library". www.ccel.org. Retrieved 2021-12-23.
- ↑ "Jacques Lefèvre d'Etaples (1450-1537)". Musée protestant. Retrieved 2021-12-31.
- ↑ Little, Katherine. "Before Martin Luther, there was Erasmus – a Dutch theologian who paved the way for the Protestant Reformation". The Conversation (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-31.