از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
با مجیرالدین اسعردی اشتباه نشود.
نورالدین اِسْعِرْدی ابوبکر محمد بن عبدالعزیر اسعردی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲۲۲/ ۶۱۹ |
درگذشت | ۱۲۵۸/ ۶۵۶ |
آثار | دیوان شعر. سلافة الزرجون فی الخلاعة والمجون. |
نورالدین اِسْعِرْدی (۱۲۲۲-۱۲۵۸م) (نسب:محمد بن عبدالعزیر بن عبدالصمد بن رستم) شاعر هزلسُرای عربی ایُوبی در نیمهٔ اول سدهٔ هفتم هجری بود.[۱][۲][۳][۴] او را شاعری توانا و نکتهدان وصف کردهاند که مجون و خلاعت بر شعرش چیره گشت.[۱] در پایان عمرش، نابینا گشت.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۵۹۰. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۲۰۴. بایگانیشده از اصلی در ۷ فوریه ۲۰۱۹. دریافتشده در ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۷. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۵۷. تاریخ وارد شده در
|سال=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ صفدی، صلاحالدین. الوافی بالوفیات. ج. ۱. ص. ۱۸۸–۹۳.