دستمزد، اجرت، حقالزحمه یا حقالسعی بر اساس قانون کار جمهوری اسلامی ایران[۱]، به مبلغی گفته میشود که در ازای کار یا خدمات ارائه شده توسط یک شخص به او پرداخت میشود.[۲] دستمزدها شامل پاداشها، حق کمیسیون، دستمزد دوره تعطیلات، دستمزد قانونی دوره بیماری، دستمزد قانونی دوره زایمان، و پرداختی دوره بیکارسازی[۳] کمک هزینه مسکن، کمک هزینه عائلهمندی، هزینه خواربار و هزینهٔ آمد و رفت، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و همچنین هرگونه پرداخت دیگری که توسط کارفرما به کارکنانش پرداخت میشود.[۱]
بر پایۀ قانونهای ایران، به جبران کاری که کارکنان در سازمان انجام میدهند حقوق و دستمزد پرداخت میشود.[۴] دستمزد افراد بر اساس ۴۴ ساعت کار هفتگی تعیین شده و مازاد بر این ساعات مشمول ۴۰٪ افزایش با عنوان اضافه کاری خواهد بود.[۵]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «قانون کار جمهوری اسلامی ایران». معاونت آموزش دادگستری استان تهران. بایگانیشده از اصلی در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافتشده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Fee». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.
- ↑ «نحوه محاسبه دستمزد». سازمان همیاری اشتغال دانشآموختگان. بایگانیشده از اصلی در ۱۰ آوریل ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.
- ↑ «حقوق و دستمزد کارکنان». سایت راهکار مدیریت. بایگانیشده از اصلی در ۲۸ آوریل ۲۰۱۸. دریافتشده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.
- ↑ «شرحی بر حقوق و دستمزد در قانون کار». سایت راهکار مدیریت. دریافتشده در ۱۳ ژوئن ۲۰۱۰.