برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (مه ۲۰۲۱) |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
سعادت علی خان | |||||
---|---|---|---|---|---|
برهان الملک، نواب اَوَدْهْ | |||||
سلطنت | ۱۷۲۲ - ۱۷۳۹ میلادی | ||||
زاده | ۱۶۸۰ میلادی نیشابور خراسان بزرگ | ||||
درگذشته | ۱۷۳۹/۳/۱۹ دهلی، هند | ||||
آرامگاه | آرامگاه سعادت خان، دهلی | ||||
| |||||
پدر | محمد نصیر |
میر محمد امین موسوی نیشابوری (۱۶۸۰-۱۷۳۹ میلادی) سردار ایرانی تبارِ هندی و بنیانگذار سلسلهٔ نوابهای اَوَدْهْ در شبه قاره هند بودهاست.
حکومت
سعادتخان که در دوران نفوذ سادات بارهه به مقامات عالی رسیده بود، برای سرنگونی حسین علی خان شاه تراش با محمّد شاه همکاری نمود و شاه گورکانی به میرمحمّد امین نیشابوری لقب بهادر داد و در روز ۲۹ ذیالقعده ۱۱۳۴ق حکومت اوده به او بخشیده شد. این منطقه از زمان بابر گورکانی بخشی از امپراتوری مغول بود. وی را برهان الملک لقب دادند و او به سعادت علی خان شهرت یافت و حکومت حاکمان شیعه گرایِ نیشابوری برای مدت بیش از ۱۳۰ سال ادامه یافت.
در سال ۱۱۵۲ق به هنگام حمله نادرشاه به هند، سعادت علی خان میان محمّد شاه و نادر شاه صلح ایجاد نمود و نادرشاه به وی خلعت پوشاند و اجازه داد تا بهطور خصوصی شرفیاب شود و بدین ترتیب سعادت علی خان، نماینده تام الاختیار دو پادشاه هند و ایران شد.
سعادت علی خان شهر فیض آباد هند[۱] را مرکز حکومت خود قرار داد و ضعف دولت مرکزی در دهلی باعث شد که ایالت اوده به یک منطقه خودمختار تبدیل شود و علما از سراسر هند، ایران به فیض آباد مهاجرت نمایند و به خاطر حمایتهای سعادت علی خان، ایالت اوده مرکز استقرار دانشمندان، شاعران و مهد علوم و فنون اسلامی گردید. در سال ۱۱۸۸ق پایتخت اوده از فیض آباد به لکهنو منتقل گردید.