سانفانگ چیشیانگ (چینی: 三坊七巷; پینیین: sān fāng qī xiàng؛ فوژو رومیشده: Săng-huŏng-chék-háe̤ng)، به معنی سه گذر و هفت کوچه، یک منطقه تاریخی و فرهنگی در شهر فوجو است.
نام این منطقه از سه گذر (چینی: 坊; پینیین: fāng؛ فوژو رومیشده: huŏng) و هفت کوچه (چینی: 巷; پینیین: xiàng؛ فوژو رومیشده: háe̤ng) که این ناحیه را تشکیل میدهند، گرفته شده است. این موارد عبارتند از:
- سه فانگ
- هفت شیانگ
- کوچه یانگچیاو (چینی: 杨桥巷)
- کوچه لانگگوان (چینی: 郎官巷)
- کوچه تا (چینی: 塔巷)
- کوچه هوانگ (چینی: 黄巷)
- کوچه آنمین (چینی: 安民巷)
- کوچه گونگ (چینی: 宫巷)
- کوچه جیپی (چینی: 吉庇巷)
این منطقه به سه بخش تقسیم شده و از شمال به جنوب به وسیله خیابان تونگهُو (چینی: 通湖路) و خیابان نانهُو (چینی سادهشده: 南后街; چینی سنتی: 南後路) امتداد مییابد. همچنین، از شرق با جاده بایییچی (چینی: 八一七路) و از غرب با جاده بایما (چینی سادهشده: 白马路; چینی سنتی: 白馬路) هممرز است.
این منطقه با وسعتی حدود ۰٫۳۸ کیلومتر مربع (۰٫۱۵ مایل مربع)، به عنوان موزهای از معماری دوران دودمان مینگ و دودمان چینگ شناخته میشود و شامل بناهای تاریخی بسیاری است که در فهرست آثار ملی ثبت شدهاند، از جمله اقامتگاههای تاریخی شخصیتهای برجسته. با توجه بهشمار زیاد ساکنان ثروتمند، مشهور و قدرتمند که طی قرون گذشته به ۴۰۰ نفر میرسد، این منطقه به عنوان «بورلی هیلز چین امپراتوری» شناخته شده است.[۱] از سال ۲۰۱۵، این مکان به عنوان یک جاذبه گردشگری 5A توسط وزارت فرهنگ و گردشگری جمهوری خلق چین ثبت شده است.[۲]
برخی از ساکنان برجسته سابق این منطقه عبارتاند از:
- ژانگ جینگ
- لین ز شو
- چن بائوچن
- ژنگ شیاوشو
- شن بائوجن
- سا ژنبینگ
- یان فو
- لین شو
- بینگ شین
- لو یین
- لین هویین
- لین جومین
- وانگ ژو
- شو چون تنگ
- دنگ توئو
این منطقه نمونهای کلاسیک از سیستم «محله مسکونی» یا لیفانگ (چینی: 里坊制; پینیین: lǐfāng-zhì) است که به عنوان یکی از شیوههای سنتی برنامهریزی شهری از دوران دودمان تانگ رواج داشته است.[۳]
به دلیل جایگاه منحصربهفرد خود به عنوان یک «فسیل زنده» از چنین سیستمی، این منطقه در سال ۲۰۱۳ در فهرست آزمایشی میراث جهانی یونسکو ثبت شد.[۴] در سال ۲۰۱۵ نیز از سوی وزارت مسکن و توسعه شهری-روستایی چین و اداره ملی میراث فرهنگی چین به عنوان یک «خیابان تاریخی و فرهنگی ملی» شناخته شد.[۵]
به دلیل تلاشهای چشمگیر اداره سانفانگ چیشیانگ برای حفاظت از بافت تاریخی این منطقه،[۶] این مکان در سال ۲۰۱۵ موفق به دریافت تقدیر ویژه از جوایز میراث فرهنگی آسیا-اقیانوسیه یونسکو شد.[۷]
منابع
- ↑ CNN, "Fuzhou's Sanfang Qixiang: The 'Beverly Hills' of imperial China", 1 November 2017.
- ↑ "[文化和旅游部]国家5A级景区查询_便民服务_服务_中国政府网". bmfw.www.gov.cn. Retrieved 20 June 2021.
- ↑ Li, Mengbi; Xie, Jing (July 2023). "Social and Spatial Governance: The History of Enclosed Neighborhoods in Urban China". Journal of Urban History (به انگلیسی). 49 (4): 723–744. doi:10.1177/00961442211040460. ISSN 0096-1442.
- ↑ UNESCO World Heritage Center, "SanFangQiXiang", Retrieved on 10 October 2015
- ↑ Ministry of Housing and Urban-Rural Development, "住房城乡建设部 国家文物局于公布第一批中国历史文化街区的通知", 3 April 2015. Retrieved on 3 April 2015.
- ↑ Sanfang Qixiang Administration, "三坊七巷管理委员会", Retrieved on 10 October 2015
- ↑ UNESCO Bangkok. "2015 UNESCO Asia-Pacific Heritage Awards Winners Announced", 1 September 2015. Retrieved on 1 September 2015.
پیوند به بیرون
