ساترع | |
---|---|
همسر بزرگ سلطنتی | |
![]() | |
درگذشته | مصر |
آرامگاه | مقبره QV38، دره ملکهها |
همسر(ان) | رامسس یکم |
فرزند(ان) | ستی یکم |
دودمان | دودمان نوزدهم مصر |
| ||||
ساترع به هیروگلیف | ||||
---|---|---|---|---|
دوره: پادشاهی نوین مصر (۱۵۵۰–۱۰۶۹ ق.م.) | ||||

ساترع (انگلیسی: Sitre) یا تیا-ساترع[۱] همسر بزرگ سلطنتی فرعون رامسس یکم و مادر فرعون ستی یکم بود.[۲][۳]
او در مقبره شمارهٔ کیو.وی.۳۸ در دره ملکهها به خاک سپرده شد. این مقبره قبلاً توسط کارل ریچارد لپسیوس (مقبره ۱۳) و جان گاردنر ویلکینسون (مقبره ۱۹) توصیف شده بود. این مقبره ممکن است توسط پسرش ستی یکم سفارش داده شده باشد. به همین دلیل است که او را مادر پادشاه در آرامگاهش مینامند.[۱][۴] دکوراسیون مقبره ناتمام بود و فقط از نقاشیهای خطی تشکیل شده بود. عدم وجود لقب دختر پادشاه برای او نشان میدهد که ساترع تبار غیر سلطنتی داشته است.[۵]
در مقاله برتا پورتر و رزالیند ماس شرحی از صحنههای مشخص شده در مقبره داده شده است. تزیینات شامل تصاویر ایمستی، دواموتف، آنوبیس، ماعت، ایر-رینیف-جیسف، نفتیس، سرکت، یک میمون و دو بابون در کیوسک است. ملکه ساترع بیشتر نشان داده شده است که در حضور ناعوس نشسته است. صحنه دیگر، خدایی با سر شیر را نشان میدهد و بعد از آن ماعت. صحنههای دیگر شامل کیوسکی حاوی خدای سر گربه و آنوبیس، حاپی، قبحسنوف، حوروس-ایرباقف، تحوت، ایزیس، نیث، حوروس و کیوسکی حاوی موت بهعنوان کرکس، خدای سر پرنده و خدای تمامصورت است. دو کرجی با سه خدا در زیر آن نشان داده شده است.[۶]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Aidan Dodson & Dyan Hilton, The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Thames & Hudson (2004), p.175
- ↑ Peter Clayton, Chronicle of the Pharaohs, Thames & Hudson Ltd, (1994), p.141
- ↑ W. Grajetzki: Ancient Egyptian Queens: a hieroglyphic dictionary. Golden House Publications 2005
- ↑ Demas, Martha, and Neville Agnew, eds. 2012. Valley of the Queens Assessment Report: Volume 1. Los Angeles, CA: Getty Conservation Institute. Getty Conservation Institute, link to article
- ↑ Nos ancêtres de l'Antiquité, 1991, Christian Settipani, p.176
- ↑ Porter, Bertha and Moss, Rosalind, Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic Texts, Statues, Reliefs and Paintings Volume I: The Theban Necropolis, Part 2. Royal Tombs and Smaller Cemeteries, Griffith Institute. 1964, pg 751