رضا شمسآبادی، سرباز وظیفه و عضو گارد شاهنشاهی بود که در تاریخ ۲۱ فروردین سال ۱۳۴۴ در ترور نا فرجام محمدرضا شاه پهلوی کشته شد.
زندگینامه
وی در ۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۱ در قلعه شمسآباد به دنیا آمد . پدر وی علی اکبر که از اهالی شهرستان آران و بیدگل بود و مادرش سیده منور نام داشت.
شمسآبادی در سن ۲۳ سالگی پس از اینکه چند بار معافی موقت گرفت به سربازی اعزام شد. وی تلاش زیادی کرد تا در گارد جاویدان شاه استخدام شود ولی به عنوان سرباز لشکر گارد شاهنشاهی در انجام وظیفه مشغول شد.
ترور شاه
روز ۲۱ فروردین سال ۱۳۴۴ تصمیم گرفت محمدرضا پهلوی را در کاخ مرمر، ترور کند. اما به علت تأخیر چند دقیقهای شاه، نقشه وی عملی نشد. و استوار بابایی او را مورد هدف قرار داد، اما شمسآبادی او را به قتل رساند. سپس استوار آیت لشگری نیز به دست او کشته شد. شاه وقتی متوجه شد به سمت دفتر خود دوید. او نیز به دنبالش رفت اما با رگبار مسلسل نیروهای دفتر مخصوص شاه کشته شد. دولت سعی داشت این کار را به نیروهای چپ (کمونیستها) نسبت دهد. در مورد حادثه کاخ مرمر، چهارده تن به اتهام کوشش در انجام سوء قصد به جان شاه بازداشت و محاکمه شدند.[نیازمند منبع]
علینقی عالیخانی که لحظات کوتاهی بعد از ترور در اتاق شاه حضور پیدا کرده بود او را خونسرد و محکم یافت که می گفت اتفاق خاصی نیافتاده و اصرار بر انجام کارها و وصول گزارش ها مثل سابق داشت.[۱]
تیمسار سید محسن هاشمینژاد رئیس وقت گارد جاویدان که در زمان این ترور مسئول حفظ جان شاه بوده رضا شمس آبادی را فردی متعصب از یک خانواده متعصب معرفی میکند که توسط گروهی تحت تاثیر مسائل مذهبی تحریک می شود تا شاه را ترور کند.وی از افراد این گروه فقط نام پرویز نیکخواه را می برد.[۲]در طرف مقابل محسن مبصر که به عنوان مشاور به کمیسیون تحقیق ترور دعوت شده بود اتهام شرکت پرویز نیکخواه در ترور شاه را بی اساس و بدون دلیل عنوان کرده است.به عقیده او محرک ترور هیچگاه مشخص نشد.[۳]
بازتاب
نویسنده تاریخ ۲۵ ساله ایران در این باره مینویسد:
با همه کوششهایی که پس از قتل حسن علی منصور برای حفظ امنیت مملکت به عمل آمده بود روز ۲۱ فروردین ۱۳۴۴ سرباز وظیفه شمسآبادی، یکی از افراد گارد سلطنتی که در کاخ مرمر، مامور نگهبانی بود محمدرضا شاه را هنگامی که از اتومبیل در مقابل سرسرای کاخ پیاده شد، به رگبار مسلسل بست.
پیکر رضا شمسآبادی در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد تا نشانی از او باقی نماند. سنگ یادبود وی در شهر نوشآباد در جوار امامزاده محمد بن زید بن حسن مجبتی قرار گرفته است.