توافقنامه بینالمللی قهوه (آی سی ای) (انگلیسی: International Coffee Agreement)یک توافقنامه بینالمللی کالا بین کشورهای تولیدکننده قهوه و کشورهای مصرفکننده است. این توافقنامه اولین بار در سال ۱۹۶۲ به امضای کشورهای طرف قرارداد رسید، در ابتدا، هدف از ایجاد این توافقنامه، حفظ و تدوام سهمیه کشورهای صادرکننده و حفظ و ثبات قیمت بالای قهوه در بازار جهانی بود، که بهطور عمده از سهمیه صادرات برای کنترل قیمت استفاده میکنند.[۱] سازمان جهانی قهوه، از طرف همه کشورهای عمده تولیدکننده قهوه و بیشتر کشورهای مصرفکننده، به عنوان نهاد ناظر بر این توافقنامه میباشد.
توافقنامه فعلی ۲۰۰۷، ۴۲ عضو صادر کننده و ۷ عضو وارد کننده دارد (اتحادیه اروپا از طرف تمام کشورهای عضو این اتحادیه، به عنوان یک عضو حضور دارد).
پانویس
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «International Coffee Agreement». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۴ مارس ۲۰۲۳.
منابع
- ↑ Bożyk, Paweł (2006). Globalization and the transformation of foreign economic policy. Ashgate Publishing, Ltd. p. 98. ISBN 978-0-7546-4638-9.
- پیماننامههای سازمان ملل متحد
- صنعت قهوه
- قلمروهای غذا
- معاهدههای آنگولا
- معاهدههای اتیوپی
- معاهدههای اکوادور
- معاهدههای السالوادور
- معاهدههای اندونزی
- معاهدههای اوگاندا
- معاهدههای ایالات متحده آمریکا
- معاهدههای برزیل
- معاهدههای بنین
- معاهدههای بوروندی
- معاهدههای بولیوی
- معاهدههای پاپوآ گینه نو
- معاهدههای پاراگوئه
- معاهدههای پاناما
- معاهدههای تانزانیا
- معاهدههای تایلند
- معاهدههای ترکیه
- معاهدههای توگو
- معاهدههای تونس
- معاهدههای تیمور شرقی
- معاهدههای جمهوری آفریقای مرکزی
- معاهدههای رواندا
- معاهدههای زامبیا
- معاهدههای زیمبابوه
- معاهدههای ساحل عاج
- معاهدههای سوئیس
- معاهدههای سیرالئون
- معاهدههای غنا
- معاهدههای فیلیپین
- معاهدههای کاستاریکا
- معاهدههای کامرون
- معاهدههای کلمبیا
- معاهدههای کنیا
- معاهدههای کوبا
- معاهدههای گابن
- معاهدههای گواتمالا
- معاهدههای گینه
- معاهدههای لازمالاجرا در ۱۹۶۲ (میلادی)
- معاهدههای لیبریا
- معاهدههای مالاوی
- معاهدههای مکزیک
- معاهدههای نروژ
- معاهدههای نیکاراگوئه
- معاهدههای واردشده به اتحادیه اروپا
- معاهدههای ویتنام
- معاهدههای هائیتی
- معاهدههای هند
- معاهدههای هندوراس
- معاهدههای یمن