افسر کرمانی | |
---|---|
زادهٔ | ۱۲۵۹ قمری |
درگذشت | ۱۳۰۰ قمری (۴۱ سال) کرمان |
مدفن | جنب مشتاقیه کرمان، بعدا کربلا |
ملیت | ایرانی |
دیگر نامها | میرزا مهدیقلیخان کرمانی |
سبک | طنزپردازی، مرثیهپردازی |
والدین | حاج ابوالقاسم کرباسی |
میرزا مهدیقلیخان کرمانی ملقب به افسر کرمانی از شاعران و خوشنویسان ایرانی سدهٔ سیزدهم قمری بود. وی در نیمهٔ دوم سدهٔ سیزدهم در کرمان به دنیا آمد.
وی در کرمان تحصیل کرد و زبان و ادب و دین و حکمت را در آنجا آموخت. با پیشرفت علمی زیادی که کرد، ناصرالدینشاه او را فراخواند و ستود و به او لقب «افسرالشعراء» داد.
افسر كرماني دارای ديوان اشعاري متجاوز از پانزده هزار بيت از انواع قصايد، مثنويات، رباعيات و غزليات بوده كه به همت يكي از نتايج وي به نام عبدالرضا افسري كرماني فرزند مرحوم عباس افسري كه از وكلاي خوشنام دادگستري كرمان مي باشد چاپ و منتشر شده است. نثر او با اسلوب مقامهنگاری و نثری پرآرایه است.
او زمینلرزه بزرگ و ویرانگری را در کرمان تجربه کرد که شعری نیز در وصف آن دارد که اینگونه میآغازد:
پیش از اینم بود سامان و سری در این دیار | هان به من نگذاشته نه سر نه سامان زلزله | |
خانه و کاشانهام بنمود او زیر و زبر | بوالعجب بر خرمنم افروخت نیران زلزله |
ویژگیهای شعر او را طنزپردازی، ستمستیزی و مرثیهپردازی دانستهاند.
منابع
افسری کرمانی، عبدالرضا، دیوان افسر کرمانی، شاهر قرن سیزدهم، تهران: انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۲. پیشگفتار (از حسین بهزادی اندوهجردی)