آزار ترکمانهای عراق بهدست صدام حسین به آزار و اذیت ترکمانهای عراق توسط دولت بعث عراق در زمان صدام حسین اشاره دارد.
تاریخ
سرشماری سال 1957 عراق به عنوان آخرین سرشماری معتبر قبل از سیاست های عربیسازی رژیم بعث شناخته شد.[۱]567000 ترکمن از مجموع 6.3 میلیون نفر جمعیت را ثبت کرده است.[۲][۳][۴][۵] این امر آنها را پس از عربها و کردها سوم کرد.[۶]
سرشماریهای بعدی، در سالهای 1967، 1977، 1987 و 1997، به دلیل سوء ظن به عربیسازی توسط رژیمهای مختلف عراق، همگی بسیار غیرقابل اعتماد شناخته شدند.[۷] سرشماری سال 1997 ادعا کرد که 600000 ترکمن عراق وجود دارد،[۸] در حالی که کل جمعیت عراق 22017983 نفر بود.[۹] سرشماری سال 1997 فقط به شهروندان اجازه می داد عرب یا کرد را انتخاب کنند. از آنجایی که انتخاب کردها نیز آنها را هدف قرار داد، بسیاری از ترکمان های عراق عرب را انتخاب کردند.[۷] در طول دوران حکومت بعث، بسیاری از ترکمانهای عراق بهعنوان عرب ثبتنام میکردند تا از هدف قرار نگیرند.[۱۰][۱۱]
پس از به قدرت رسیدن صدام حسین در سال 1979، تبعیض علیه ترکمان های عراق افزایش یافت.[۱۲] زمانی که صدام حسین برای اولین بار به قدرت رسید، دستور اعدام بالاترین رهبران جامعه ترکمان عراق را صادر کرد که از آن به عنوان روز شهدای ترکمن در 16 ژانویه 1980 یاد می شد.[۱۳][۱۴] سیاست های عربی سازی توسط دولت نیز تشدید شد.[۱۵] دولت عراق برای اولین بار در سال 1972 زبان ترکی را ممنوع کرد. در دوران صدام حسین، در دهه 1980، ممنوعیت های بیشتری برای زبان ترکی ایجاد و اجرا شد و ترکمان های عراق از صحبت کردن به ترکی در انظار عمومی، مدارس و رسانه ها منع شدند.[۱۶] در حالی که ترکمان های عراق هدف قتل عام های متعددی از جمله در کرکوک در سال 1924، در گاورباغی در کرکوک در سال 1946 و در کرکوک 1959 بودند، حکومت بعث عراق مسئول قتل عام ترکمن های عراق بین سال های 1979 تا 2003 بود.[۱۲] قتل عام های قابل توجه شامل کشتار آلتون کوپری ۱۹۹۱، کشتار اربیل در سال 1996 و قتل عام در جریان عملیات انفال بود که بسیاری از ترکمان های عراق را نیز با وجود هدف قرار دادن کردها هدف قرار داده و کشتند.[۱۷]
دولت عراق هزاران ترکمان عراقی را از خانه هایشان اخراج و آواره کرد و مهاجران عرب را جایگزین آنها کرد.[۱۸] روستاها و شهرک های ترکمان نشین عراق اغلب تخریب می شد تا فضا برای مهاجران عرب ایجاد شود که برای اسکان در خانه های ترکمان های عراق با زمین و پول پاداش می گرفتند. شهر کرکوک یکی از اهداف اصلی عرب سازی بود. گرچه ترکمانهای عراق همیشه رانده نمیشدند، اما محلههای عربنشین در شهرکهای آنها ایجاد شد و با ادامه مهاجرتهای اعراب و گسترش حضور اعراب، توازن جمعیتی تغییر کرد.[۱۹]
چندین فرمان و دستورات ریاست جمهوری از سوی سازمان های امنیتی و اطلاعاتی دولتی به طور خاص بر ترکمان های عراق متمرکز شده بود. در 6 مه 1980، اطلاعات نظامی عراق دستورالعمل 1559 را صادر کرد که بر اساس آن دستور اخراج مقامات ترکمن عراق از کرکوک صادر شد. به ارتش عراق دستور داده است که «مکانهایی را که مقامات ترکمنستان در ادارات دولتی کار میکنند شناسایی کند تا آنها را به استانهای دیگر اخراج کند تا آنها را متفرق کند و از تمرکز آنها در این استان جلوگیری کند».[۲۰] علاوه بر این، در 30 مهر 1360، شورای فرماندهی انقلاب با صدور بند 13 فرمان 1391 را صادر کرد که "این بخشنامه به ویژه مقامات و کارگران ترکمان و کرد ساکن کرکوک را هدف قرار داده است".[۲۰]
هنگامی که دولت عراق شروع به اسکان عربهای فلسطین در خانه های ترکمانها و کردها در کرکوک کرد، جلال طالبانی به کردها و ترکمانهای عراق توصیه کرد که اختلافات خود را کنار گذاشته و برای بازپس گیری خانه های خود بجنگند.[۲۱] تنها این "واقعیت بود که رژیم بغداد بدون شک بدتر بود که ترکمانها را متقاعد کرد که در کنار جنبش ملی کرد قرار بگیرند".[۲۲] با وجود تنشهای تاریخی خود با کردها، تعداد قابل توجهی از آشوریها نیز اختلافات خود را با کردها کنار گذاشته و به نیروهای کرد علیه دولت صدام حسین پیوستند.[۲۲]
ترکمان های عراقی که در سکونتگاه های سنتی خود باقی مانده بودند همچنان با سیاست های همسان سازی مواجه بودند. نام مدارس، محله ها، روستاها، خیابان ها، بازارها و مساجد با نام های ترکی به نام های عربی تغییر یافت. بسیاری از روستاهای ترکمان نشین عراق به ویژه در دهه 1990 بدون بازسازی تخریب شدند.[۱۱]
پس از حمله سال 2003 به عراق، سرکوب فرهنگی ترکمانهای عراق برداشته شد و ترکمانهای عراق پس از صدام حسین نقش بسزایی در بعثیزدایی و توسعه عراق داشتند.[۲۳] ممنوعیت جبهه ترکمنهای عراق برداشته شد و بسیاری از اعضای آن به عضویت دولت عراق انتخاب شدند.[۲۴][۲۵][۲۶] با این حال، سایر مشکلات اجتماعی از جمله تنشهای فرقهای بین ترکمانهای سنی و شیعه، تنش با کردها به دلیل همپوشانی اهداف، و همچنین مشکلاتی با دولت عراق به دلیل امتناع حکومت از اجازه دادن به ترکمانهای عراقی برای تشکیل نیروی امنیتی خود ادامه داشت.[۲۳][۲۷][۱۷]
در طول نسلکشی ترکمانهای عراق توسط دولت اسلامی از سال 2014 تا 2017، بسیاری از شبه نظامیان و رهبران داعش افسران ارتش عراق در زمان صدام حسین بودند.[۲۸][۲۹][۳۰][۳۱]
منابع
- ↑ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 43, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ Knights, Michael (2004), Operation Iraqi Freedom And The New Iraq: Insights And Forecasts, pp. 262, Washington Institute for Near East Policy, ISBN 0-944029-93-0
- ↑ Betts, Robert Brenton (2013), The Sunni-Shi'a Divide: Islam's Internal Divisions and Their Global Consequences, Potomac books, pp. 86, University of Nebraska Press, ISBN 978-1-61234-522-2
- ↑ Güçlü, Yücel (2007), Who Owns Kirkuk? The Turkoman Case (PDF), pp. 79, Middle East Quarterly, Winter 2007
- ↑ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 58, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ Gunter, Michael M. (2004), "The Kurds in Iraq"(PDF), Middle East Policy, 11 (1): 106–131, pp. 131, doi:10.1111/j.1061-1924.2004.00145.x, archived from the original (PDF) on 23 June 2012
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ International Crisis Group (2008), Turkey and the Iraqi Kurds: Conflict or Cooperation?, pp. 16, International Crisis Group, archived from the original on 12 January 2011
- ↑ Phillips, David L. (2006), Losing Iraq: Inside the Postwar Reconstruction Fiasco, pp. 304, Basic Books, ISBN 0-465-05681-4
- ↑ Graham-Brown, Sarah (1999), Sanctioning Saddam: The Politics of Intervention in Iraq, pp. 161, I.B.Tauris, ISBN 1-86064-473-2
- ↑ International Crisis Group (2006), Iraq and the Kurds: The Brewing Battle Over Kirkuk (PDF), pp. 5, International Crisis Group
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 66, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Stansfield, Gareth R. V. (2007), Iraq: People, History, Politics, Polity, pp. 72, ISBN 978-0-7456-3227-8
- ↑ "Arxivlənmiş surət". Archived from the original on 2022-05-28. Retrieved 2023-02-10.
- ↑ "16 Ocak Türkmen Şehitleri Günü - QHA - Kırım Haber Ajansı". www.qha.com.tr (به ترکی استانبولی). Retrieved 2023-03-24.
- ↑ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 62, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ Simmons, Mary Kate (1997). Unrepresented Nations and Peoples Organization: Yearbook. Martinus Nijhoff Publishers. p. 88. ISBN 904110223X.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ "Turkmen in Iraq". Minority Rights Group (به انگلیسی). October 16, 2023. Archived from the original on February 23, 2024.
- ↑ Jenkins, Gareth (2008), Turkey and Northern Iraq: An Overview (PDF), pp. 15, The Jamestown Foundation, archived from the original (PDF) on 12 January 2012, retrieved 10 December 2011
- ↑ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 64, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 65, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ Middle East Contemporary Survey: Vol. XXIV 2000, 2003, pp. 266, Bruce Maddy-Weitzman, Syracuse University Press
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام:22وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ Iraq’s Sunni Insurgency: Ahmed S. Hashim, 2013, pp. 56, ISBN 9781135869311, 1135869316
- ↑ Raber Tal’at Jawhar (13 February 2013). The Iraqi Turkmen Front. Presses de l’Ifpo. ISBN 9782351592618. Retrieved February 26, 2012.
- ↑ Ignatius, David (13 February 2015). "In Iraq, Kirkuk remains a question mark". The Washington Post.
- ↑ Anderson, Liam D.; Stansfield, Gareth R. V. (2009), Crisis in Kirkuk: The Ethnopolitics of Conflict and Compromise, pp. 57, University of Pennsylvania Press, ISBN 978-0-8122-4176-1
- ↑ Stansfield, Gareth R. V. (2007), Iraq: People, History, Politics, Polity, pp. 71, ISBN 978-0-7456-3227-8
- ↑ "How Saddam's men help Islamic State rule". Reuters. Archived from the original on 11 May 2018. Retrieved 30 March 2024.
- ↑ Bruno, Alessandro (31 August 2015). "The Ba'athist Roots of Islamic State". Geopolitical Monitor (به انگلیسی). Archived from the original on 3 October 2023. Retrieved 30 March 2024.
- ↑ "Saddam's Ex-Officer: We've Played Key Role In Helping Militants". NPR. Archived from the original on 16 March 2024. Retrieved 30 March 2024.
- ↑ Simmons, Mary Kate (1997). Unrepresented Nations and Peoples Organization: Yearbook. Martinus Nijhoff Publishers. p. 88. ISBN 904110223X.